به گزارش تجسمی آنلاین، برخی هنرمندان مدرن از روش‌هایی که کودکان زیبایی‌‌ها را به انتزاعات ساده بدل می‌کنند، الهام گرفته‌اند. یکی از معروف‌ترین آنها پابلو پیکاسو است.

پیکاسو در پانزده سالگی مثل رافائل، یکی از بزرگترین نقاشان تاریخ، نقاشی می‌کرد. او در این زمینه جمله جالبی دارد. پیکاسو گفته بود:

«چهار سال طول کشید تا مثل رافائل نقاشی کنم، اما یک عمر طول کشید تا مثل یک کودک نقاشی بکشم.»

پژوهشی از دانشگاه کالیفرنیا، سن دیگو، دلیل این حرف پیکاسو را نشان می‌دهد. نوزادان جهان را اساساً متفاوت از بزرگسالان معمولی درک می‌کنند که در آن حواس به هم می‌پیوندند.

پژوهشگران این تحقیق، کیتی واگنر و کارن آر. دبکینز، مشاهده کردند که رشد اولیه دوران کودکی با “دوره توسعه انبوه و تصاعدی شبکه‌های عصبی” مشخص می‌شود که ممکن است “تجربیات حسی دلخواه در نوزادان را که برخلاف هر چیزی که توسط بزرگسالان معمولی تجربه می‌شود” تسهیل کند. این تجربیات شبیه به وضعیت موجود در برخی از بزرگسالان است که به عنوان سندروم هم‌حسی یا حس‌آمیزی (synesthesia) شناخته می شوند. سینستزیا یک بیماری عصبی است که در آن دو یا چند حواس جسمی ادغام می‌شوند.