به گزارش تجسمی آنلاین، حساب رسمی توییتر کریستو ولادیمیروف جاواچف (christo Vladimirov Javacheff)، امروز در بیانیه‌ای اعلام کرد ولادیمیروف جاواچف یکشنبه ۳۱ مه در خانه‌اش در نیویورک درگذشت.

کریستو که اصلیتی آفریقایی - بلغارستانی داشت از هنرمندان بنام و آوانگارد نیم قرن اخیر جهان بود که با کادو کردن و پوشاندن اشیاء، محیط‌های طبیعی و بناهای تاریخی به همراه همسر فقیدش ژان کلود جلوه‌ای دیگر از هنر معاصر را در جهان مطرح کردند.

کریستو متولد 13 ژوئن 1935 در بلغارستان بود که طی 40 سال همکاری و مشارکت با همسرش ژان کلود Jeanne-Claude Denat de Guillebon  پروژه‎های لند آرت و هنرهای محیطی شگفت‌انگیزی را به سرانجام رسانده‎اند.

آثار این دو هنرمند منحصر به یک مکان و در یک مقوله و حوزه‎ خاص نبود و در اقصی نقاط دنیا و در پارک‌ها، ساختمان‌ها، معابر و مکان‎های عمومی پراکنده است.

کریستو در آثارش با پوشاندن اشیاء مختلف، انسان، آسمان خراش‎های عظیم الجثه، ماشین‎ها، پل‎ها و بناهای تاریخی، دشت، اقیانوس و کوه‎ها نوع شگفت‌انگیزی از هنر محیطی را در معرض دید جهانیان قرار داد.

شاید بتوان گفت که مفهوم "ابهام" معنا و حس غالب منتقل‌شونده در مجموعه‎ آثار کریستو و کلود بود و این مفهوم را در اشکال و صورت‎های مختلف به نمایش گذاشتند. اما حقیقت نهفته آثارشان موضوع "اشیاء و پدیده‎ها لزوما آنچه که می‎نمایند، نیستند" بود و مخاطب را به سوی پدیده آشنایی‌زدایی از اشیاء سوق می‌دانند.

 کریستو و کلود با کادو کردن محیط‌های مختلف، فضایی وهم‌آلود و آشنایی‌زدایی شده از شیء یا مکان آشنا و بارها دیده شده‎ توسط مخاطبان را به چالش می‌کشیدند. این دو هنرمند به طور کلی ماهیت شیء را در هم می‌ریختند و چه از لحاظ ماده‎ اولیه سازنده‎ شی که در آثار آنها جایش را به لفاف پارچه و پلاستیک می‎داد و چه به لحاظ کاربردی آن بنا یا شیء که دیگر نه به عنوان یک ساختمان یا پل یا کلیسا این بار صرفا تحت عنوان یک "فرم" به نمایش می‎گذاشتند. فرمی با تمام پیچیدگی‎ها و وهم آلودگی، زوایای پیدا و پنهان، نور و تاریکی‎های و فرم‌های اتفاقی که در پیرامون سطوح بسته‌بندی شده، پدید می‌آمدند.

کریستو همواره در ارائه آثار هنری خود تاکید داشت که هنر نباید صرفا محدود به گروهی مخاطب خاص و انگشت‌شمار و یا محبوس در پس دیوارهای موزه‎ها و گالری‎ها و نیز همچون کالایی قابل خرید و فروش باشد؛ بلکه باید به مردم امکان تجربه‎ زیستی و حضور در پیرامون آثار هنری پراکنده در متن بافت شهری و در خارج از نهاد موزه را داد و در این میان تخیل و سلیقه‎ عمومی را به چالش کشید و پرورش داد.

آثار کریستو و کلود معمولا به صورت موقت و در طی چندین هفته و در برخی موارد به صورت دائمی و در مقیاس و ابعادی بعضاً حیرت‌انگیز و گسترده در معرض بازدید عمومی قرار می‎گرفتند.

پس از مرگ ژان کلود در نوامبر سال 2009؛ کریستو چندین پروژه مختلف در اروپا اجرا کرد و توانست به تنهایی نیز ایده‌های خود را بست و اجرا کند.