به گزارش تجسمی آنلاین، حساب رسمی توییتر کریستو ولادیمیروف جاواچف (christo Vladimirov Javacheff)، امروز در بیانیه‌ای اعلام کرد ولادیمیروف جاواچف یکشنبه ۳۱ مه در خانه‌اش در نیویورک درگذشت.
کریستو که اصلیتی آفریقایی - بلغارستانی داشت از هنرمندان بنام و آوانگارد نیم قرن اخیر جهان بود که با کادو کردن و پوشاندن اشیاء، محیط‌های طبیعی و بناهای تاریخی به همراه همسر فقیدش ژان کلود جلوه‌ای دیگر از هنر معاصر را در جهان مطرح کردند.
کریستو متولد 13 ژوئن 1935 در بلغارستان بود که طی 40 سال همکاری و مشارکت با همسرش ژان کلود Jeanne-Claude Denat de Guillebon پروژههای لند آرت و هنرهای محیطی شگفت‌انگیزی را به سرانجام رساندهاند.
آثار این دو هنرمند منحصر به یک مکان و در یک مقوله و حوزه خاص نبود و در اقصی نقاط دنیا و در پارک‌ها، ساختمان‌ها، معابر و مکانهای عمومی پراکنده است.
کریستو در آثارش با پوشاندن اشیاء مختلف، انسان، آسمان خراشهای عظیم الجثه، ماشینها، پلها و بناهای تاریخی، دشت، اقیانوس و کوهها نوع شگفت‌انگیزی از هنر محیطی را در معرض دید جهانیان قرار داد.
شاید بتوان گفت که مفهوم "ابهام" معنا و حس غالب منتقل‌شونده در مجموعه آثار کریستو و کلود بود و این مفهوم را در اشکال و صورتهای مختلف به نمایش گذاشتند. اما حقیقت نهفته آثارشان موضوع "اشیاء و پدیدهها لزوما آنچه که مینمایند، نیستند" بود و مخاطب را به سوی پدیده آشنایی‌زدایی از اشیاء سوق می‌دانند.
کریستو و کلود با کادو کردن محیط‌های مختلف، فضایی وهم‌آلود و آشنایی‌زدایی شده از شیء یا مکان آشنا و بارها دیده شده توسط مخاطبان را به چالش می‌کشیدند. این دو هنرمند به طور کلی ماهیت شیء را در هم می‌ریختند و چه از لحاظ ماده اولیه سازنده شی که در آثار آنها جایش را به لفاف پارچه و پلاستیک میداد و چه به لحاظ کاربردی آن بنا یا شیء که دیگر نه به عنوان یک ساختمان یا پل یا کلیسا این بار صرفا تحت عنوان یک "فرم" به نمایش میگذاشتند. فرمی با تمام پیچیدگیها و وهم آلودگی، زوایای پیدا و پنهان، نور و تاریکیهای و فرم‌های اتفاقی که در پیرامون سطوح بسته‌بندی شده، پدید می‌آمدند.
کریستو همواره در ارائه آثار هنری خود تاکید داشت که هنر نباید صرفا محدود به گروهی مخاطب خاص و انگشت‌شمار و یا محبوس در پس دیوارهای موزهها و گالریها و نیز همچون کالایی قابل خرید و فروش باشد؛ بلکه باید به مردم امکان تجربه زیستی و حضور در پیرامون آثار هنری پراکنده در متن بافت شهری و در خارج از نهاد موزه را داد و در این میان تخیل و سلیقه عمومی را به چالش کشید و پرورش داد.
آثار کریستو و کلود معمولا به صورت موقت و در طی چندین هفته و در برخی موارد به صورت دائمی و در مقیاس و ابعادی بعضاً حیرت‌انگیز و گسترده در معرض بازدید عمومی قرار میگرفتند.
پس از مرگ ژان کلود در نوامبر سال 2009؛ کریستو چندین پروژه مختلف در اروپا اجرا کرد و توانست به تنهایی نیز ایده‌های خود را بست و اجرا کند.