تجسمی آنلاین: شروین‌کندری: الهام رفیعی در مجموعه اخیر خود از ناگفته‌هایی سخن به میان می‌آورد که مخاطب را به یک چالش دیداری دعوت می‌کند. درواقع مخاطب با سیر و سفر به درون آثار متوجه نوع برداشت و نگاه هنرمند می‌شود. این به آن معناست که الهام رفیعی سعی در به نمایش گذاشتن باید‌ها و شایدهایی دارد که شخص بارها و بارها با آن مواجه شده‌است. در این مجموعه یک عمل یاد آوری صورت می‌گیرد که فرد با دیدن آن به یاد کنش‌ها و واکنش های اخلاقی خود نسبت به موضوع موردنظر خواهد افتاد.

در استیتمنت به قلم خود هنرمند آمده‌است: "چهارچوب کلی نقاشی هایم از رابطه ای عمیق که به عنوان یک زن و هنرمند با نقش هایم دارم مایه می گیرد تا در این کسوت به نقش و جایگاه زن در ساختارهای فرهنگی و اجتماعی بپردازم و موقعیت های تثبیت شده را به چالش بکشم. در همانجا که هنر و نقاشی ام از ابژه ی صرفا زیبایی شناختی می گریزد، به من این اجازه را می دهد تا زمینه ای را برای انتقال ادراک و معنا برای بیننده ایجاد کنم.   این پروژه در راستای پروژه ی قبلی ام که پیکرهای زن را درفضایی تهی به تصویر می کشید، قرار دارد. اما در این مجموعه با عنوان «بی من» لباس هایی خالی از بدن در ژست هایی در حالت های مختلف، گاه ساده و گاه در رابطه ای با حیوان، بخشی از هویت و تجربه زیست روزمره ام را بازنمایی می کنند آنگونه که خود را از قالب و فرم تعریف شده خارج کرده و به بازتعریف خود می‌پردازد.

لباس ها نیز کم‌کم با رها کردن قالبهای پیشین فرمهایی مدام در حال تغییر و پویا را شکل میدهند و میدانی گسترده‌تر در تعریف خود ایجاد می کنند که اجازه می دهد ارتباطات جدیدی بین چیزهایی برقرار شود که پیشتر در روابط دودویی و از قبل تعیین شده قرار می‌گرفتند."

با توجه به آنچه در استیتمنت آمده‌است مخاطب متوجه نگاهی مدرن با فضایی سورئال که بیشتر تعبیر خواب و رویا است، می‌شود. خوابهایی که گاهی شیرین هستند و گاهی آنقدر تلخ که شخص را در دنیای فرا واقعی‌اش سردرگم می‌کند. در آثار الهام رفیعی تفکرات فمینیستی دیده می‌شود که به صورت غیر مستقیم با رنگهای بکار برده شده به آنها اشاره مستقیم شده است. اگر مخاطب عمیق به آثار نگاه کند متوجه زنجیره های به‌هم مرتبطی می‌شود که از نقش زنان در دنیای امروز یا حتی کانون خانواده صحبت می‌کند. به طور کلی در مجموعه بی من مخاطب متوجه کمرنگ شدن حضور یک زن مهم در زندگی هنرمند می‌شود که یاد و خاطراتش همچنان باقی است. از این رو عمل همراهی و همدلی بین مخاطب و هنرمند بیش از پیش شکل می‌گیرد و تا جایی پیش می‌رود که شخص به کند و کاو مبحث معنایی موجود در زیر ساخت فکری مجموعه "بی من" می‌پردازد. 

هنرمند در آثار خود به یک بازی بصری پرداخته است که مهره‌های این بازی عناصری مثل نقطه، خط، سطح، رنگ و بافت است. روند بازی از نقطه‌ی شروع تا پایان آن به روایتی می‌پردازد که پیشتر به آن اشاره شد. در واقع از سخنانی پرده بر می‌دارد که بیان کردنشان بسیار دشوار است و تنها راه انتقال و ابراز آن ها از طریق برون ریزی توسط ضربات قلم بر روی بوم است. ایجاد همچین فضایی که مملوء از المان های حیوانی، امانیستی و طبیعی مثل گیاهان است، فضایی را به تصویر می‌کشد که گاهی یک ریتم موسیقایی منظم دارد و گاهی نیز خارج از آن عمل می‌کند. این نوع ضرباهنگ اشاره به بیان کردن دو حالت مختلف و متفاوت در کنار هم دارد برای مثال غم و شادی، جنگ و آرامش. گویی هنرمند با استفاده از رنگ‌های به‌کار برده شده به تشدید بیشتر این مبحث می‌پردازد.

مخاطب با آثاری مواجه می‌شود دارای رنگ قرمز که به درستی چشم و نگاهش را به خود خیره‌خواهد کرد. رنگ قرمز نه تنها اشاره به شور و هیجان دارد بلکه از یک جنگ و درهم ریختگی صحبت می‌کند. با توجه به اینکه در استیتمنت مجموعه در این باره آمده است خاستگاه هنرمند در به‌کارگیری از این رنگ در آثار کاملا مشخص می‌شود و به نقش زن اشاره مستقیم می‌کند و در بعضی از آثار با بهره گیری از شمایل بته جقه بر قدمت آن تاکید بیشتر کرده‌است. در دیگر آثار هنرمند با استفاده از رنگ‌های قرمز، آبی، سبز، قهوه‌ایی، سفید و ترکیب آن ها به توازنی رسیده‌است که مخاطب را به گذشته هایی دور می‌برد. رویدادهای اجتماعی که در این رنگ‌ها نهفته است گاهی به شکل یک برف زمستان که پیرهنی روی صندلی در وسط کار است، غم از دست دادن و از طرفی دلتنگی را نشان می‌دهد،

در مواردی با بهره‌گیر از المان سر حیوان به از خودگذشتگی های زنان در تاریخ اشاره می‌کند. آثار الهام رفیعی از یک تقارنی برخوردار است که ناخواسته یا خودخواسته صحبت از کمرنگ و پر رنگ بودن حضور زنان و در مواردی ترازوی عدالت و برابر برای آن‌ها می‌کند. گاهی با محو شدن بخش هایی از المان موجود در وسط اثر که بیشتر یک صندلی هست به از یاد رفتگی هایی اشاره دارد که مخاطب آثارش بارها و بارها با آن برخورد داشته‌است. از یاد رفتگی هایی که با زرد شدن برگ گیاهان و یا سبز شدن و مرکزیت قرار دادن آن‌ها از  بودن‌ها و نبودن‌ها سخن می‌گوید. مجموعه "بی من" بیشتر یک رویکرد روانشناسانه را دنبال می‌کند که در آن رنگها و ضربات قلم نقش بسزایی در تعریف و بازگو کردن دارند و حضور قرینگی موجود در آثار گاهی حس تعلیق را القا می‌کند و گاهی به کمک دیگر عناصر بصری موجود در اثر از رسیدن به یک تعادل و توازن صحبت به میان می‌آورد.

در مجموعه بی من آثار به روش آکرولیک بر روی بوم به اجرا در آمده است که استفاده و بهره گیری از این روش اجرایی به ابراز تفکرات هنرمند کمک شایانی کرده است.

نمایشگاه انفرادی نقاشی الهام رفیعی با عنوان "بی من" در گالری ویستا به آدرس: تهران، خیابان مطهری( تخت طاووس) خیابان میرعماد، کوچه دوازدهم، پلاک11  از تاریخ 11 آبان 1403 تا تاریخ 21 آبان 1403 برگزار است.