به گزارش تجسمی آنلاین، اینکه هنر اگر درست مورد توجه قرار گیرد هنرمند را به مراحل بالاتری از انسان بودن می‌رساند سخنی بی‌راه نیست. هنر به لحاظ بعد مفهومی و زیباشناسانه‌ای که دارد مخاطبان را به اندازه ظرفیت و پتانسیل‌شان به آگاهی می‌رساند. اما اینکه هنرمند طی دوران هنری خود در تفکر و نوع نگرشش به جهان تحولاتی ایجاد می‌شود حاصل همین آگاهی است که روند کسب آن بر اساس سواد و دانش و منظر هنرمند است.
شاید بیهوده نباشد اگر بگوییم نقاشان و مجسمه‌سازان بیش از باقی هنرمندان در این زمینه مورد توجه بوده‌اند. دلیل این اتفاق اهمیت نقاشی در دوران کلاسیک است. در آن مقاطع که هنوز هنر امروزی و مدرن و پست مدرن ایجاد و ابداع نشده بود، نه تنها اثر هنرمند بلکه زندگی او نیز برای مخاطبان اهمیت داشت. هنرمندان چون میل آنژ، لئوناردو داوینچی، ونگوگ، مونش و پیکاسو علاوه بر تخصص، تکنیک و تبحر شخصیت‌های خاص و متناقضی داشته‌اند.
از جمله هنرمندانی که در گزارش فوق آخرین آثارشان به نمایش درآمده است:
کلود مونه: نقاشی های دیواری نیلوفرهای آبی
آخرین سلف پرتره پابلو پیکاسو
ونسان ون گوگ: ریشه درختان
رامبرانت: سیمئون با مسیح و کودک در معبد نیز ناتمام
فریدا کالو: ویوا لا ویدا، هندوانه
کاراواجو: شهادت سنت اورسولا
رنه ماگریت: امپراتوری نورها