به گزارش تجسمی آنلاین، این هنرمند لیتوانی‌الاصل بعد از مهاجرت به امریکا و زندگی در نیویورک و قرار گرفتن در محیط بارور این شهر، تاثیر بسزایی بر شکل‌گیری جنبش مدرن هنر و معماری امریکا داشت. موزه‌ها و گالری‌های آن زمان نیویورک محل مناسبی برای شکوفایی ذوق و استعداد هنری روتکو بود.
در سال ۱۹۲۸، روتکو و تعدادی از هنرمندان جوان، در نیویورک در یک گالری، اولین نمایشگاه گروهی خود را برگزار کردند. یکی از آثار منتشر نشده روتکو کتابی درباره شباهت‌های نقاشی کودکان و آثار نقاشان مدرن است.
او در این کتاب این‌گونه می‌نویسد: تمام آموزش‌های آکادمیک نقاشی، با رنگ آغاز می‌شود. کودک با یک میل مادرزادی، علاقه زیادی به رنگ کردن و استفاده از رنگ‌های مختلف دارد. این یک تجربه فیزیکی-حسی جهانی است که حد و مرز جغرافیایی نمی‌شناسد.
دوره گذار آثار روتکو، از آغازگرایی تا به کار بردن رنگ‌های تند، یکی از عناصر اصلی برای تشخیص آثار اوست. مارک روتکو از اسطوره‌ها در نقاشی‌هایش بسیار استفاده می‌کند.
به هم ریختگی حاصل از جنگ جهانی از عوامل گرایش روتکو به اسطوره‌هاست؛ او از انسان‌ها و خرابکاری‌هایش می‌گریزد و به جهان اسطوره پناه می‌برد.
بی‌شک استفاده روتکو از اسطوره‌ها و اسطوره‌شناسی، به عنوان تفسیری از تاریخ معاصر، بدیع است. روتکو بعد از جدایی از همسرش در سال ۱۹۴۳، دوران افسردگی شدیدی را پشت سر گذاشت. او به پرتلند و برکلی رفت و رابطه دوستانه و عمیقی با کلیفورد استیل برقرار کرد.
نقاشی‌های انتزاعی استیل، اثری ژرف بر دید روتکو در آثارش به همراه داشت. سال 1946، نقطه عطف فعالیت هنری روتکو محسوب می‌شود.
دگرگونی تدریجی آثار روتکو از نقاشی‌های سورئال اسطوره‌محور به سمت نقاشی‌های شدیدا انتزاعی به وضوح دیده می‌شود. در سال ۱۹۴۹، دوره آثار امضادار روتکو آغاز می‌شود.
در نظر منتقدان آن زمان، آثار روتکو کم از انقلاب نبودند. با مرگ مادرش، آثار روتکو نیز تغییر رنگ دادند؛ دیگر از رنگ‌های شاد و طرح‌های انتزاعی خبری نبود. آثار او تبدیل به مستطیل‌هایی در ابعاد مختلف شده بود که با رنگ‌های متضاد و در عین حال مکمل، در کنار هم قرار می‌گرفتند.