تجسمی آنلاین: شروین‌کندری: داور یوسفی متولد۱۳۴۲ در شهر خلخال و اردبیل و عضو انجمن نقاشان ایران و عضو هیئت علمی دانشکده هنر دانشگاه آزاد اسلامی است. وی دارای مدرک کارشناسی و کارشناسی ارشد نقاشی از دانشگاه آزاد اسلامی است، همچنین ۱۰ نمایشگاه انفرادی در ایران ، یک نمایشگاه انفرادی در پاریس و بیش از ۱۵۰ نمایشگاه گروهی در داخل و خارج از کشور را در رزومه هنری خود دارد.
مخاطب به هنگام ورود در نمایشگاه داور یوسفی متوجه حضور سبک هنری پریمیتیو و بدوی در آثار می‌شود، همچنین توجه هنرمند به تاریخ فلسفی و مذهبی از گذشته تا به امروز و تاثیر آن بر روی این مجموعه جلب خواهد شد.
در واقع واژه و زبان دو گونه‌ی متفاوتی هستند که در آثار این مجموعه باهم در قالب تصویر ترجمه شده‌اند و به نحوی بیانگر نگرش ارسطویی است که هنر از ادراک هنرمند سرچشمه می‌گیرد، همچنین با توجه به آثار موجود مخاطب ناخواسته به سمت فلسفه اوپانیشادها که پایه و اساس آن به سده ششم و هفتم قبل از میلاد در هندوستان می‌رسد، گرایش ذهنی پیدا خواهدکرد و بااینکه متونی فلسفی‌اند که به وداها (کتب آیینی هندوئیسم) پیوست شده‌اند، در ذات خود با اعمال آیینی، " پرستش " و " قربانی کردن " ضدیت دارند.
علاوه بر نگاه فلسفی نمی‌توان تاثیر معنایی شکل گرایی و شمایل نگاری بر مجموعه را نادیده گرفت. نمایشگاه نقاشی‌های داور یوسفی یک پل ارتباطی بین این دو دیدگاه هنری است که با بهره‌گیری از نمادگرایی موجود در این سبک هنری رخدادهای اجتماعی را از دیروز تا به امروز به زبان تصویری بیان کرده است.
وقتی صحبت از شکل‌گرایی به میان می‌آید دیگر موضوع به تصویر کشیدن یک شکل نیست، بلکه چشم و ذهن بیننده را به سمت و سوی روابط زیر ساختی بین اشکال که هنرمند آفرینشگر آن است؛ می‌کشاند. این به نوعی پیروی هنرمند از اصل نقاشی به سبک پریمیتیو را بیان می‌کند که به نوعی از کیفیت واقع گرایانه برخوردار است اما این نوع واقع گرایی بیشتر به حالت شهودی و رساندن معنای کلیست نه به مفهوم کشیدن نقاشی‌های رئالیستی امروزی که به همه مسائل با جزئیات فراوان پرداخته می‌شود.
از عنصرهای تاثیر گذار در روند اجرایی این بخش می‌توان به خط، شکل، فضا، رنگ، نور، تاریکی، بافت و ژرف نمایی اشاره کرد که حاصل آن پیدایش یک ضرباهنگ بصری است که با رنگ آکرولیک بر روی بوم به نمایش در آمده‌است.
باتوجه به این مبحث که خط یک عنصر سازنده و مهم در سبک پریمیتیو و بدوی به حساب می‌آید، تمام نقوش توسط خطوط صاف یا کج و معوجی به بیان یک موضوع می‌پردازد و این موضوع در مواردی اشاره به حیوان آزاری و گاهی انسان آزاری دارد که با کمک ژرف نمایی موجود فشار آوردن بر قشر پایین و ضعیف جامعه را تعریف خواهد کرد.
نقاشی ها در این مجموعه از ژرف نمایی مقامی و گاهی توهمی برخوردار هستند و باعث ایجاد یک فضای عرفانی یا همانطور که پیشتر به آن اشاره شد نمادگر یک فضای سیاسی است که در طول تاریخ تمامی جوامع با آن درگیر بوده‌اند و با بهره‌گیری از رنگ طلایی در کنار دیگر رنگ‌ها بر شدت آن تاکید و می‌افزاید.
در ادامه هنگامی که مخاطب از سویی دیگر به نقاشی‌ها نگاه می‌کند به بهره‌گیری از شمایل‌های باستانی و تاریخی پی خواهد برد که این اتفاق به خودی خود اشاره به اسطوره پروری و اساطیری بودن این نمایشگاه دارد. اسطوره های مذهبی همچون بودا، مسیح و الهه هایی که در دین‌های مختلف مثل زرتشت، یونان و مصر باستان از آن‌ها بسیار یاد شده‌است.
برای درک بهتر این اتفاق باید به جزئیات حاضر در تصویر با دقت بیشتری پرداخت که این خود مستلزم نگاهی عمیق به مجموعه آثار در کنار هم است.
هنرمند با کشیدن انسان به انسانگرایی از زمان پیدایش ، بقا تا زمان نابودی‌اش اشاره می‌کندو با بهره گیری از گیاهی در بدن انسان رشد و معنویت را نمایش می‌دهد. در بعضی آثار مخاطب متوجه پیکره های بدون سر یا دست و پا می‌شود که یک تعبیر معکوس دارد.
کشیدن دست‌های باز به معنای داشتن قدرت و کنترل است که صحبت از محوریت، رهبری و قدرت برتر دارد و یاد آور جامعه فئودالیستی و سوسیالیستی در طول تاریخ می‌شود و حذف آن‌ها به هر دلیلی نمایشگر عدم داشتن قدرت و بی‌یاوری و بیهودگی‌است، همچنین در بعضی آثار فیگورها بدون پا ترسیم شده‌اند که نمایشگر یک ضعف درونی بزرگ است. همه‌ی عوامل موجود در نقاشی ها به یک زنجیره‌ی پیدایش قدرت محوری در تمام ادیان و سلسه‌های پادشاهی اشاره دارد.
نمایشگاه انفرادی داور یوسفی با عنوان سَرنمون از تاریخ ۸ دی ماه ۱۴۰۲ تا ۲۰ دی ماه ۱۴۰۲ در گالری شیرین به آدرس: تهران، خیابان سنایی، خیابان سیزدهم، پلاک ۵ برگزار است.