به گزارش تجسمی آنلاین، اکران خصوصی مستند «رخ» که به کارگردانی سام کلانتری و به تهیه‌کنندگی آرش صادقی درباره علی اکبر صادقی ـ هنرمند مطرح حوزه هنرهای تجسمی ـ ساخته شده برگزار شد.

پس از اکران مستند، سام کلانتری با حضور در صحنه اظهار کرد: علاقه داشتم خوشحالی خودم را با شما تقسیم کنم. چون می‌گویند اگر خوشحالی را تقسیم کنی تکثیر می شود. من آدم خوشبختی هستم که ساخت این فیلم به من سپرده شد. بسیار آدم خوشبختی هستم که در چنین فضایی با شما حرف بزنم. آقای صادقی من خیلی خوشبخت هستم که به من اجازه داده شد کارگردان فیلم شما باشم. من خوشبخت هستم که بعد از ۲۰ سال دوستی با مستانه مهاجر بالاخره این شانس را داشتم که با هم کار کنیم و این فیلم ساخته نمی‌شد اگر آرش صادقی نبود. ممنون که شب قبل از یلدای خود را با ما بودید.

در ادامه از آیدین آغداشلو ـ هنرمند نقاش ـ به عنوان دوست دیرینه علی اکبر صادقی برای سخنرانی دعوت شد. او گفت: چند کلمه‌ای برای تشکر از اینکه سال‌های دراز و دور و نزدیک را با علی اکبر صادقی لواسانی گذراندم عرض می‌کنم؛ انجام وظیفه است. شاید امسال ۷۲ سال دوستی من با اکبر صادقی از مدرسه جم قلهک باشد. من از دور و نزدیک شاهد پیشرفت او بودم. از مدرسه جم قلهک تا دانشکده هنرهای زیبا هر کدام راه خودمان را رفتیم بدون اینکه دیگری را گم کنیم. شکر خدا.

او ادامه داد: باید درباره اعتبار علی اکبر صادقی عرض کنم، او از مستقل‌ترین نقاشان این سال ها است؛ این سال ها یعنی یکصد سال اخیر. او استقلال خود را پافشارانه حفظ کرده است. با هیچ باد و نسیمی این طرف و آن طرف نشد و تکیه کرد به چیزی که معنای آن را بازگو می‌کرد. می بینیم که او پشت به چه جریان پرقدرت و اهمیتی دارد. نقاشی قهوه خانه‌ای و هنر ایرانی؛ سنت. روایت او از این سنت روایتی شخصی است که ادا درنیاورده است. از جوانی حیرت می‌کردم که او که قادر است شبانه‌روز کار کند و خم به ابرو نیاورد. تماشای نقاشی که در این فیلم نشان داده شد بسیار برای من لذت‌بخش بود که چگونه برای جهان جدید روایتی جدید از نقاشی قهوه خانه ای را بازگو کند؛ تمام این پس زمینه، پشت او را گرفت و نگه داشت. این اتفاق بسیار مهمی است. اکبر صادقی نماینده تداوم بخشی از هنر ایرانی است که در طول زمان پوست انداخت و شکل گرفت؛ نقاشان قهوه‌خانه‌ای میراث خود را به‌درستی به او دادند. اینکه هم اکنون او بدون لرزش دست، هاشور را بر بوم می‌کشد لذت می‌برم.

آغداشلو گفت: وقتی که در مدرسه جم قلهک هم‌شاگردی بودیم سالی یک نمایشگاه داشتیم. او همواره اول می‌شد و من دوم می شدم. الان هم همین‌طور است.

در ادامه مراسم اکران این مستند، ابراهیم حقیقی سخنرانی کرد. ابراهیم حقیقی که از دوستان علی اکبر صادقی است، اظهار کرد: سلام عرض می‌کنم. من پیش اساتیدم خجالت می‌کشم. اگر آیدین عزیزم ۷۰ و چند سال داشته، دوستی من به پنجاه و چند سال می رسد اما تصور می‌کنم که هیچ فیلمی یا هیچ روایتی نمی‌تواند تمام درون یک هنرمند را بیان کند. غیرممکن است. ما باید با آشنایی و دم‌خور بودن درک کنیم. من خوش شانس بودم که از نزدیک با این عزیز نازنین زندگی کردم و از اساتیدم بسیار آموختم. همیشه به شور کار آنان نگاه می‌کنم. همچنین یعقوب امدادیان عزیز. فکر می‌کنم ایشان یکی از پرکارترین نقاشان ایرانی هستند. چطور می‌توان در فیلم این را روایت کرد تا کسی درک کند. بین آن منفی بی‌نهایت یا مثبت بی نهایتی که اکبر درباره طول عمر می‌گوید، فاصله کوتاهی است که این عمر را سلامت زیستن کاری دشوار است. ما باید این سلامت زیستن را از این عزیزان بیاموزیم.

رامین حیدری فاروقی، مستندساز نیز دقایقی سخنرانی کرد. او گفت: کار خوبی که این گروه کرده بود درک احوال و لحن آدمی است که مانند سنت و آگاهی حاکم بر تاریخ حکمت این سرزمین، هم از دل و هم از عقل خردمند بودند که بدانند آدم به سادگی آشکار نمی‌شود و خود را نیز به سادگی آشکار نکنند.

او ادامه داد: این احوال گریزپای فیلم بهترین گامی بود که می‌توانست برای اجرای این ترانه به دست بیاورد. در توافق کامل بودن با اراده آرتیست که خود در اثر به عنوان آرت ورک حاضر است.

حیدری فاروقی افزود: این مستند درگاهی است به یک تحول در ساخت فیلم مستند در ایران که به ما یادآوری می‌کند اسناد و وقایع در ساحت حقیقت معنی پیدا می‌کند و حیرت متواضعانه در برابر هستی است که روایت می‌شود. هنرمندان این بار را بر دوش کشیدند تا انسان تاریخ و تخیل خود را از دست ندهد.
منبع : ایسنا