به گزارش تجسمی آنلاین، این روزها در عرصه‌ی هنرهای تجسمی خبر مناقشه‌ای داغ شده که از تفاهم نداشتن بر سر تعلق مالکیت فکری نشأت می‌گیرد. پروژه «آرتانیوم» و ورثه پرویز کلانتری به عنوان دو سر این اختلاف، ادعاهای گوناگونی درباره‌ی مالکیت فکری کارهای ارائه‌شده‌ی این هنرمند بیان می‌کنند.
یکی از مسوولان پروژه «آرتانیوم» پیش‌تر این چنین مدعی شده بود: «ما اسناد مثبته‌ی سفارش‌دهنده را با دقت بررسی کردیم و برای «آرتانیوم» مشخص شد که طبق ماده ۱۳ قانون حمایت از حقوق تولیدکنندگان، سفارش‌دهنده حق تولید NFT را داشته است. برای آرتانیوم مسئله‌ی مالکیت فکری مهم است و کاملا اسناد سفارش‌دهنده را بررسی کردیم و این آثار ناشی از سفارش هستند. با این حال اگر هر دادگاه صالحه‌ای، هر نظری داشته باشد ما اجرا خواهیم کرد. در حال حاضر اصل بر صدق اسناد سفارش‌دهنده است.»
نگار کلانتری اما به عنوان ورثه‌ی پرویز کلانتری اظهارات جدید خود را اینچنین بیان می‌کند: «قبل از هر اقدام قانونی، ورثه پرویز کلانتری نامه‌ای مبنی بر شفاف‌سازی موضوع و اخطار اولیه درباره‌ی جلوگیری از برگزاری این رویداد و ارتکاب جرم خطاب به خانه هنرمندان ارسال کرد. همچنین یک رونوشت نیز به مجموعه‌دار و برگزارکننده این برنامه ارسال شد که با ذکر موارد قانونی به تخطی این برنامه از حقوق مالکیت معنوی آثار ارائه شده اشاره کرده است که هیچ پاسخ و واکنشی از سوی هیچ یک از مخاطبین ذیربط دریافت نشد. لذا حق ورثه در مراجعه به مراجع ذیصلاح قضایی محفوظ باقی می‌ماند.»
او ادامه می‌دهد: «پس از برگزاری برنامه مذکور ادعای مخاطبان بر اساس استناد خلاف واقع و در جهت تضییع حقوق پدید آورنده صورت گرفته است. بدیهی است که ادعای طرفین باید بر اساس مستندات و مواد قانونی مطرح شود تا افرادی که با قوانین این موضوعه آشنایی ندارند نیز بتوانند با مراجعه به مواد قانونی مرتبط نسبت به موضوع آگاهی کسب کنند. طبق قوانین موضوعه مالکیت معنوی منحصرا متعلق به پدیدآورنده و وراث قانونی ایشان است نه صاحب فعلی آثار.»
کلانتری اضافه می‌کند: «جای تعجب دارد که ایشان به عنوان مجموعه‌دار که در هر جامعه هنری حمایت و حداقل احترام به هنرمند از جمله وظایف ایشان قلمداد می‌شود، با تصور فرمایشی بودن خلق اثر در پی به دست آوردن مالکیت معنوی در جهت تحصیل منافع خود است. تا حدی که حتی به خود اجازه داده‌اند با دخل و تصرف در اثر خلق شده توسط هنرمند منافع شخصی خود را تأمین کنند. حتی با فرض صحت سفارشی بودن یک اثر هنری این امر حقوق مالکیت فکری و معنوی برای سفارش دهنده ایجاد نخواهد کرد و حسبه قوانین موضوعه این حقوق صرفا متعلق به هنرمند خالق آثار و پس از فوت ایشان متعلق به ورثه وی است.»
ورثه پرویز کلانتری با اشاره به نقش‌ها و وظایف خانه هنرمندان می‌گوید: «خانه هنرمندان یکی از اولین و باتجربه‌ترین متولیان امور هنری و برگزار کننده بسیاری از برنامه‌های هنری بزرگ و کوچک بعد از دریافت نامه اینجانب در خصوص تخطی برگزارکننده تحت عنوان اجاره مکان نیز می‌بایست قانونا نسبت به برگزار نکردن این برنامه اقدام می‌نمود. بدیهی است توجیه موضوع با عنوان کردن این مطلب که خانه هنرمندان صرفا به عنوان اجاره‌دهنده آگاه جهت برگزاری هرگونه ایونت اقدام کرده است، در شأن این مکان هنری نیست و مدیران و مسئولان این مرکز با شناخت جایگاه و اهمیت پرویز کلانتری در تاریخ معاصر ایران باید با هنرمند و خانواده ایشان اقدام متقضی در این امر را صورت می‌داد. خانه هنرمندان پس از اخذ نامه اعتراضیه و مستندات قانونی و متن صریح قانون درخصوص تخطی برگزارکنندگان و ارائه آثار پرویز کلانتری باید به مسئولیت قانونی خود عمل نموده و با توجه به اجاره دادن مکان صرف نظر از محتوای برنامه نمیتواند خود را از خطا و نقض صریح قانون مبری کنند.»
پروژه «آرتانیوم» به عنوان رویداد جدید اقتصاد هنر این روزها با حاشیه‌های زیادی همراه شده که پرسش‌های قانونی زیادی را درخصوص مالکیت فکری آثار خریداری شده ایجاد کرده است. حال باید دید با توجه به مجوز نداشتن این پروژه از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی آیا این وزارتخانه به عنوان متولی صدور مجوز برای برگزاری رویدادهای فرهنگی و هنری در فضای مجازی، آیا قصد ورود به این اختلاف و فضا را دارد؟
منبع : ایسنا