به گزارش تجسمی آنلاین، نمایشگاه آثار هدیه خانعلی با عنوان "بهار، تابستان، پاییز، زمستان" در گالری والی برپاست. خانعلی  با بیان اینکه این نمایشگاه چیدمانی از آثار طراحی، نقاشی کلاژ، چاپ دستی، زیورالات و مجسمه است، گفت: من نقاش فیگوراتیو هستم و پرتره‌های زیادی می‌کشیدم. پس از آن فکر کردم عناصر تشکیل‌دهنده طبیعت همان چیزهایی است که بدن انسان را تشکیل می‌دهد، بنابراین مواجهه من با طبیعت نیز همانند مواجهه‌ای است که با آدم‌ها دارم.

خانعلی ادامه داد: احساس می‌کردم زمانی که در شخصیت آدم‌ها چیزی تخریب می‌شود، دیگر امکان بازسازی آن وجود ندارد و هیچ‌چیز دیگری نمی‌تواند جای آن بخش تخریب شده را بگیرد. در طبیعت نیز به همین‌گونه است و زمانی که انسان تغییر یا ساخت و سازی در یک منطقه طبیعی ایجاد می‌کند، آن فضا از دست رفته است و دیگر قابل درست کردن نیست.

او درباره مدیوم‌های متفاوتی که در این مجموعه وجود دارد گفت: اثر چاپی این مجموعه تک ادیشن است و تلفیقی از ۱۵ پلیت مجزا است که کنار هم یک اثر را تشکیل داده‌اند. نمی‌خواستم این کار نسخه دیگری داشته باشد زیرا اتفاق در آن بسیار مؤثر بوده و تا لحظه آخر نمی‌دانستم که چه چیزی از آب درمی‌آید.

او درباره ارتباط میان مجسمه‌ها و زیورآلات خود گفت: چهار سال پیش شروع به طراحی زیورآلات کردم و کم‌کم متوجه شدم تمام فضای نقاشی خود را وارد زیورها کرده‌ام و درعین‌حال تاثیر زیورها در نقاشی‌هایم دیده می‌شود. من تصمیمی برای این کار نگرفته بودم با این‌حال این‌طور پیش آمد که کارها به موازات هم پیش روند و بنابراین زیورآلات هم جدا از سایر کارهای هنری‌ام نبودند. تمام مجسمه‌های این مجموعه با تکنیک ریخته‌گری جواهر انجام شده است و به همین دلیل جزئیات و ظرایف زیادی دارند. کارها از جنس برنز است اما هیچ‌کدام تمیز نشده و صیقل نخورده‌اند تا به شکل گیاه اولیه باقی بمانند. همچنین با توجه به اینکه ریخته‌گری جواهرات دارای ظرافت زیادی است و در ابعاد بزرگ قابل انجام نیست، هر کدام از مجسمه‌ها را به قطعات کوچک تقسیم کردم و ریخته‌گری آنها را جداگانه انجام دادم.

خانعلی افزود: برای ساخت زیورآلات و مجسمه‌ها، گیاه را مستقیما و بدون قالب‌گیری درون گچ قرار می‌دهم و آلیاژ نقره یا برنز مذاب را داخل آن می‌ریزم. بخش‌هایی از گیاه بر اثر حرارت می‌سوزد اما نوع سوختن و مقدار سوختن آن مشخص نیست، به همین دلیل نتیجه‌ای که از آن به دست می‌آید کاملاً غیرمترقبه است. آلیاژ جای گیاه را پر می‌کند و فرم آن را ایجاد می‌کند. هر گیاه نوع سوختن متفاوتی دارد و این مسئله تاثیر زیادی در نتیجه نهایی دارد و به همین دلیل هیچ اثری قابل تکرار نیست. این آثار دقیقا بر اساس طبیعت به وجود می‌آید اما پایه آنها را از بتن ساختم و این نشانه جنگ میان انسان و طبیعت است. در واقع ما آدم‌ها هر چقدر ساخت و ساز می‌کنیم، باز هم گیاهان در جایی که انتظار آن را نداریم رشد می‌کنند و از میان بتن و آسفالت بیرون می‌آیند.

او با اشاره به چیدمان مجسمه‌ها بر روی زمین گفت: همانند زمانی که انسان برای دیدن یک گیاه باید بر روی زمین خم شود، در این مجموعه هم با عناصر طبیعت که به شکل مجسمه درآمده‌اند به همین شکل مواجه می‌شود. در این آثار تلاش کردم هیچ عنصری بر عنصر دیگر برتری نداشته باشد و از هیچ گل و گیاه ویژه و خاصی استفاده نکردم، بلکه در آثارم ‌خار، علف، پوست درخت و... دیده می‌شود، زیرا این گیاهان هستند که طبیعت را شکل می‌دهند و نادیده گرفتن آنها یعنی بخشی از زندگی را نادیده بگیرید. می‌خواستم نگاه آدم‌ها به چیزهایی که معمولا بی‌اهمیت هستند جلب شود زیرا همه آنها بدون اینکه ما متوجه و قدردان آنها باشیم، طبیعت را زیبا می‌کنند.

خانعلی ادامه داد: زمانی که در کلاس‌های فلسفه شرکت می‌کردم با این مفهوم مواجه شدم که انسان تنها در چند ثانیه نخست مواجهه با یک آدم، منظره و... به آن توجه می‌کند و پس از آن بر اساس خاطرات و ذهنیاتش تصویری را برای خود می‌سازد. در واقع عنصر مقابل از حالت بیرونی خارج شده و برای او درونی می‌شود، بنابراین محال است که دو انسان به یک منظره با دید واحد نگاه کنند. من از پادکست رادیو دیو اجازه گرفتم تا چیدمان آثارم با بخش‌هایی از آن پادکست تلفیق شود و مخاطب با قرار گرفتن در مقابل هر اثر با یک متن یا موسیقی مواجه می‌شود که می‌تواند برای او یک تصویر ذهنی بسازد.

نمایشگاه آثار هدیه خانعلی تا 9 دی در گالری والی به نشانی میدان ونک، خیابان شهید خدامی، پلاک 72 برپاست.

منبع:هنرآنلاین