تجسمی‌آنلاین: ادیسه لطفی: قبل از جنگ جهانی اول و اواخر سده نوزدهم یک نوع نا رضایتی از تمدن وجود داشته است. همانطور که در کارهای گوگن دیدیم نوعی اعتراض به تمدن در کارهایش دیده می شد. در هنر اکسپرسیو نوعی حساسیت زیاد را در کارهای نقاشی این دوره از نقاشی می بینیم و نقاشی در این دوره به تفسیر زندگی با زبان تلخ می پردازد که این حس را با شکل و رنگ به بیننده منتقل می کند. شکل ها و رنگ ها چنان اغراق آمیز هستند که نقاشی را تلخ نشان می دهند. بطوریکه شکل ها ساده می شوند و رنگ ها نیز زرد گونه.
نقاش اکسپرسیونیست زیاد در اشکال و رنگ ها تصرف می کند تا تابلوهایش تاثیر گذار باشدو در کار نقاشان این دوره انتقاد از تمدن و وضعیت فعلی جامعه زیاد دیده می شود. آنها نوعی اعتراض نسبت به جامعه آن دوران داشته اند. نقاشی های اکسپرسیونیست ها پر از اتفاقات روحی و روانی هست که با دیدن آنها سریع متوجه آن می شویم. که همزمان می شود با گفته های فیلسوفان اگزیستانسیالیست. اشکال از فرم خارج شده و رنگ های بیمارگونه و اتفاقات احساسی و موضوعات اجتماعی در نقاشی های آن دوره دیده می شود.
واقعیت در کار این نقاشان تغییر یافته و اینکه نقاش چگونه سوژه را می بیند در این دوره بسیار مطرح است و تئوری های جدیدی در کار نقاشان این دوره پدیدار می شود که شامل تئوری هایی در مورد رنگ و نور هم هست. در آلمان در زمانی که استبداد نازی اروپا را تهدید می کرد اکسپرسیونیسم بوجود آمد. که شامل تاریک ترین دوره سده بیستم است. اکسپرسیونیسمی که در آلمان بوجود می آید به یک زمان و مکان خاصی اشاره ندارد. بلکه به رنج انسان مربوط می شود. نقاشان آلمانی در همان دوران جنگ جهانی اول نشانگر یک فاجعه انسانی بودند. آنها در مورد تجربیات شخصی شان حساس شده بودند.
برخی از نقاشان اکسپرسیونیست آلمانی از گراور چوبی برای کارهای نقاشی شان استفاده می کردند. خطوط زبر و سیاه تکه تکه گراور قالب چوبی برای شکل هایی که می آفریدند و پیامی که با آفریدن تابلوهایشان می دادند بسیار مناسب بود. در کارهای نقاشان اکسپرسیونیست آلمانی سوژه های زیادی دیده می شود و کارهایشان معمولا شلوغ هستند. نقاشی هایشان سیاسی هستند و نشان دهنده آن دوره از آلمان هست.
تولوز لوترک
لوترک از پیروان دگا محسوب می شود. او به دلیل نواقص جسمانی که داشت از زندگی عادی اجتماعی محروم شده بود و به زندگی زیرزمینی در پاریس روی آورده بود و جزو وازدگان اجتماعی آن روز شده بود. نقاشی های لوترک تا حدودی بیان زندگی شخصی خود اوست. محیط زندگی او تغییر کرد و به جماعت خوش گذران و عیاش آن دوره از پاریس پیوست. لوترک در کارهایش از خط های مورب- نامتقارن و رنگ های زرد گونه استفاده کرده است که با مکان هایی که او در آنجا بود مناسبت داشت. رنگ ها- شکل ها و فرم های او اغراق آمیز هستند. رنگ های او نمایانگر نور خیره کننده مصنوعی اند. اشکال او از فرم خارج شده اند و ناسازگارند. او در شکل ها و رنگ هایش تصرف می کرده است تا قدرت تاثیر آن را بر بیننده افزایش دهد.
او رنگ هایش را شجاعانه انتخاب می کرده و به یک ترکیب بندی یک دست می رسید. در کارهای لوترک ما شاهد کنتراست زیاد رنگ ها هستیم. همچنین او در نقاشی هایش از رنگ های متضاد زیاد استفاده کرده است. رنگ های درخشان شبانه و مصنوعی نیز در کارهایش زیاد دیده می شود. اشکال از فرم عادی خارج شده اند و همچنین پرسپکتیو نیز در کارهای او زیاد است. همچنین ما شاهد کاریکاتور گونه شدن نقاشی هایش هستیم و همچنین گرافیکی شدن اشکال. مهمترین کارهای او کارهایی هستند که لیتوگرافی رنگی اند و همچنین آگهی ها هستند.
ادوارد مونش
مونش یکی دیگر از نقاشان این دوره است که تابلوهای ترسناک و دلهره آوری خلق کرده است. او یکی از منتقدان اخلاقی انسان نوین است. موضوعات مهم آثارش رنج- مرگ و عشق فاسد می باشند. مونش که تحت تاثیر رنگ قوی گوگن بود این تاثیر را از طریق آثار خود به اکسپرسیونیست های آلمانی اوایل سده بیستم منتقل کرد.
در نقاشی های او اشکال به شدت از فرم خارج شده اند. او از رنگ های تند استفاده کرده است. پرسپکتیو در کارهایش زیاد دیده می شود. رنگ های او بیمار گونه اند و از رنگ های درخشان هم در کارهایش استفاده کرده است. کارهای او غالبا تیره هستند و از خاکستری های رنگی خیلی کم استفاده کرده است. او بیشتر از رنگ های خالص استفاده کرده. او در کارهایش از گراور نیز مانند گوگن استفاده کرده است و همچنین بیشتر از موضوعات اجتماعی نقاشی کرده.