به گزارش تجسمی آنلاین از تارنمای My Modern Met، سنگ‌ها سطح چندان انعطاف‌پذیری ندارند اما هنر خلاقانه  خوزه مانوئل کاسترو لوپز این حقیقت را به چالش کشیده است. این هنرمند اسپانیایی سنگ‌ها را طوری تراش می‌زند که گویی سطحی پوشیده از چین و چروک‌های نرم و سبک بافت دارند.

این خطای دید اعجاب‌انگیز بوده و بیانگر حرمتی است که لوپز برای موضوع هنرش قائل است.

وی در این باره می‌گوید: رابطه من با سنگ نه فقط فیزیکی بلکه جادویی هم هست. سنگ‌ها خود را برایم آشکار کرده و از من پیروی می‌کنند، ما یکدیگر را درک می‌کنیم.

این مجسمه‌ساز خلاق که کار خود را با قطعات معمولی کوارتز یا گرانیت شروع کرد، همیشه قبل از تراش زدن هر سنگی شکل و بافت طبیعی آن را درنظر می‌گیرد.

وی در این باره می‌گوید: خودم را با ذات سنگ هماهنگ می‌کنم و سعی می‌کنم از خصوصیاتش بیشترین بهره را ببرم. آنچه لازم باشد را حذف می‌کنم و به تکه‌هایی که باید سر جایشان بمانند، دست نمی‌زنم.

نتیجه این کار مجسمه‌هایی سنگی است که گویی به تدریج در گذر زمان فرسایش یافته و به دست عناصر طبیعت به این شکل درآمده‌اند تا به دست بشر.