تجسمی‌آنلاین: در روزهایی که کرونا همه را خانه نشین کرده است، برآن شدیم که در تجسمی‌آنلاین هر روز یک هنرمند را معرفی و تابلوهای معروف وی را نشان دهیم تا رخوت روزهای قرنطینه با هنر زدوده شود.
سالوادر دالی، هنرمند اسپانیایی و شناخته شده به عنوان نقاش، مجسمه ساز، گرافیست و طراح است. دالی پس از تجربه سبک ها و دوره های هنری کوبیسم، فوتوریسم و نقاشی متافیزیکی سرانجام در سال 1929، به جرگه هنرمندان و هنر سورئالیسم پیوست. هنر بدیع او در نمایش و تبلیغ از خود، خیلی زود او را به بزرگترین پیشکسوت در سبک هنری سورئالیسم مبدل ساخت.
خصوصیت آنارشیستی و بی قاعده بودن دالی و همچنین هنر تئاتریکال بودن و نمایشگرایی او که نمونه بارز آن در مراسم افتتاحیه نمایشگاه سورئالیسم لندن در سال 1936، نمود پیدا کرد و دالی در آن مراسم با یک لباس غواصی ظاهر شد، نشان دهنده منابع سرشار انرژی در دالی است. او تئوری اتوماتیسم در هنر سورئالیسم را به سرانجان رساند اما خیلی زود آن را به روشهای مثبت تر دیگری که دالی آن را "پارانویای بحرانی" نامیده بود تبدیل کرد. براساس این تئوری هنرمند می بایست به رشد و باروری ابهام و مسائل غیر واقعی در هنر بپردازد اما در عین حال باید در پس ذهن خود این مطلب را در نظر داشته باشد که کنترل خواسته ها، اراده و برهان ها به صورت موقتی به حالت تعلیق درآمده است. او همچنین ادعا نمود که این فرضیه نه تنها در خلق شعر و هنر باید به کار برده شود بلکه در زندگی روزمره نیز می تواند تمرین شود. او در نقاشی های خود، روش آکادمیکی را به کار برده است که با فضای رویایی سورئال که دالی تجسم نموده است و با کاراکترهای به طور عجیب موهومی او در تضاد است. او نقاشی های خود را به نام "عکسهای رویای با دست نقاشی شده" یاد می کند. او تعدادی آثار مورد علاقه خود و آثار با تم های مشابه داشت مانند انسانی که یک کمد نیمه باز شده از آن بیرون آمده بود، و یا زرافه های در حال سوختن، و ساعت های خمیده شده که گویی از واکس دوب شده به وجود آمده بودند.
در سال 1937 دالی به ایتالیا سفر کرد و یک زندگی بیشتر سنتی را دنبال نمود. این امر به همراه دیدگاه های سیاسی او (او پیرو مکتب فرانکوی عمومی بود) باعث شد که برتون او را از زمره و گروه سورئال ها خارج سازد. سپس او در سال 1940 به امریکا عزیمت نمود و تا سال 1955 در آنجا ماند. ا در این مدت بسیار به ارائه خود و در اوقع تبلیغ از خود پرداخت. تم نقاشی های او بیشتر مذهبی بود (به صلیب کشیدن سنت جان بر روی صلیب "The Crucifixion of St John of the Cross") هرچند که اشیاء و تصاویر شهوت انگیز که در واقع بر روی همسر او گالا (Gala) تمرکز داشت نیز در آثار او جایی برای خود باز نموده بود. او در سال 1955 به اسپانیا رفت و سالهای پیری خود را به گوشه نشینی پرداخت.
به غیر از نقاشی، دالی در زمینه های دیگر هنری نظیر مجسمه سازی، تصویر سازی کتاب، طراحی جواهرات و کار برای تئاتر نیز فعال بوده است. او با همکاری لویی بونوئل (Luis Buñuel) اولین فیلم های سورئال با نام های "سگ آندلسی" (Un chien andalou) در سال 1929 و "عصر طلا" (L'Age d'or) در سال 1930 را ساخت. و در یک سکانس مربوط به رویا با آلفرد هیچکاک در فیلم "طلسم شده" (Spellbound) در سال 1945 همکاری نمود. او همچنین رمانی به نام صورت های پنهان (Hidden Faces) در سال 1944 نگاشت و تعدادی جلد از بیوگرافی های خود را نیز به قلم درآورد. اگرچه او یکی از مشهورترین هنرمندان قرن بیستم محسوب می شود اما وضعیت و جهتگیری هنری او همچنان مورد بحث است. بسیاری از انتقادات معطوف به این نکته است که او کارهای کمی پس از دهه 1930 و عصر آثار هنری سورئالیسم خود انجام داد. موزه های سن پترزبورگ در فلوریدا و فیگوئرا در اسپانیا آثار هنری دالی را جمع آوری نموده اند و برای عموم به معرض نمایش می گذارند.