تجسمی‌آنلاین: در روزهایی که کرونا همه را خانه نشین کرده است، برآن شدیم که در تجسمی‌آنلاین هر روز یک هنرمند را معرفی و تابلوهای معروف وی را نشان دهیم تا رخوت روزهای قرنطینه با هنر زدوده شود.

جمله معروفی از رنه مارگیت هست که می‌گوید: نقاشی های من نمایش تصاویری هستند که هیچ چیز را پنهان نمی کنند، تداعی کننده ی رموز و اسراراند و زمانی که مخاطب با آنها مواجه می شود از خود یک سوال ساده می پرسد: این چه معنی می دهد؟  نقاشی های من هیچ معنای خاصی نمی دهند چرا که اسرار نیز معنای خاصی ندارند. آن ها ندانستنی هستند. رنه ماگریت معروف ترین هنرمند بلژیکی قرن بیستم است که به دلیل رویکرد ویژه ای که به سبک سورئالیسم داشت آثارش مورد توجه دنیای هنر قرار گرفته است. به سبب تامین مخارج زندگی، ماگریت سال های فراوانی را صرف کار در هنرهای تبلیغاتی و طراحی های کتاب کرد که بعدها عامل تاثیرگذاری در شکل گیری ظاهر آثاری شد که با اهداف هنری ایجاد می کرد. در اغلب آثار هنری ماگریت، تاثیر مختصری از شکل های تبلیغاتی آشکار است.

در حالی که سورئالیست های فرانسوی، در حال گذراندن زندگی های متظاهرانه و مجللی خود بودند، رنه مارگریت آرامش گمنامی زندگی متوسط خود را ترجیح می داد. زندگی ای که به شکل سمبلیک یک مرد کلاه دار در آثارش نمایان است.

رنه ماگریت در سال های پایانی عمرش به دلیل یک سری رویکردها همچون کشیدن چندین کپی از آثارش، مورد انتقاد هم دوره ای های خود قرار می گرفت. اما از زمان مرگ این هنرمند تا به امروز، شهرت و محبوبیتش تنها رو به گسترش است. هنرمندان هنر مفهومی، استفاده از نوشته داخل نقاشی هایش را تحسین می کنند و برخی نقاشان دهه ی 80، وجود کیچ های برانگیزنده ی آثار متاخرش را. (واژه کیچ در قلمرو هنر به معنای آثار تکراری، تقلیدی و قابل دسترس است)

ماگریت به رویکردی از هنر نظر داشت که از بسیاری گیجی ها و سردرگمی های آثار هنری مدرن معاصرش دوری می کرد. درحالی که سورئالیست های فرانسوی تکنیک های جدید را امتحان می کردند، ماگریت همچنان به شکل ساده و قاعده مند نقاشی برای انتقال مفاهیم ذهنی اش، وفادار بود. تکرار عامل مهمی در آثار ماگریت بود. نه تنها تکرار یک عنصر داخل کادر یک اثر بلکه تهیه ی چندین کپی از مهمترین آثارش توسط خود او، مصداق های توجه او به عامل تکرار هستند. مشخص نیست که علاقه ی او به این عامل از مشکلات روحی نشئت می گیرد (طبق نظریه ی فروید، تکرار نشانه ی آسیب روحی است.) و یا پیش زمینه ی کار در هنرهای تبلیغاتی او را بر این داشته که به این شکل به عقایل مدرن مبنی بر اصالت و یگانگی آثار هنری، اعتراض کند.

کیفیت تصویری آثار ماگریت نوعی تضاد قوی در خود دارد. هر یک از اشیا و عناصر اثر بسیار ساده و گویا تصویر شده اند ولی همین عناصر و ترکیب آن ها با هم و با محیط، برداشتی نا آشنا را برای مخاطب به همراه دارد. به نظر می رسد عناصر بر آنند که به مخاطب بگویند که هیچ چیزی را پنهان نمی کنند در حالی که بی نهایت عجیب و غریب و ناملموس هستند.

ماگریت شیفته ی ارتباط میان نشانه های تصویری و نوشتاری با یکدیگر بود. در بسیاری از آثار شناخته شده تر خود نیز برای بیان، هر دو نوع نشانه را به کار گرفته است. تصاویر حامل فضایی اسرار آمیزاند که ویژگی شاخص آثار سوررئال اوست و در ورای این فضا، جست و جویی برای سوءتفاهم های کلامی صورت گرفته است.

مرد با کلاه لبه داری که بارها در نقاشی های ماگریت ظاهر شده است، می تواند به عنوان سلف پرتره تفسیر شود. تصاویر همسرش ژرژت نیز در آثار او فراوان یافت می شود به همراه گوشه هایی از آپارتمان متواضعانه ی آن ها در بروکسل. در حالی که انتخاب این سوژه ها می تواند ثبت تصویری زندگی نامه ی هنرمند به شمار برود، به منبع الهام ساده و عادی هنرمند نیز اشاره دارد. گویا هنرمند در پی آن است که به مخاطب نشان دهد برای جست وجوی رموز و اسرار، لازم نیست خیلی از زندگی روزمره ی خود دور شود و می توان آن را همه جا حتی در معمول ترین اتفاق ها و مکان ها نیز پیدا کرد.