سرویس‌های خبری
شناسه خبر : 22208
تاریخ انتشار : 1398/10/25 17:44
بررسی هنرمندان حراج تهران دیماه ۱۳۹۸فیلم

حسین‌زنده‌رودی، شوالیه سفید مارکت هنر ایران



در تنوع، ترکیب‌بندی و راحتی اجرا و دینامیسم کلی آثار زنده‌رودی، آگاهی و شناختی عمیق از گفتمان موجود در هنر مدرن به وضوح قابل پیگیری است؛ فرصتی ناب، که کمتر هنرمند ایرانی تاکنون توانسته تا به چنین سطحی از بلوغ دست یابد.

تجسمی آنلاین: دانیال دادگستر: بررسی هنرمندان حراج دیماه 98 حراج تهران: زنده‌رودی در توجه و به‌کارگیری نقش‌مایه‌های هنرهای عامیانه و عناصر سنتی و فولکلوریک ایران که بعدها به نام «مکتب سقاخانه» تثبیت و تبیین شد استفاده کرده است. در این دوره از حراج 3 اثر از این هنرمند به فروش خواهد رسید. اثر اول 150*100 با قیمت 400-600 مییون تومان، اثر دوم با عنوان "قوس آبی نیلگون" با ابعاد 212*174 با قیمت 3 – 4 میلیارد تومان و اثر سوم با عنوان "گوهر مستی" با ابعاد 53*38 با قیمت 250 – 350 میلیون تومان.

حسین زنده‌رودی متولد سال ۱۳۱۶ در تهران که در خارج از ایران با نام شارل حسین زنده‌رودی شناخته می‌شود، یکی از بزرگترین نقاشان معاصر ایرانی است. او از بنیانگذاران مکتب سقاخانه و پیشگامان شیوه نقاشیخط در ایران است و با استفاده از نمادهای هنر سنتی ایران و همچنین خوشنویسی، روشی تازه را در هنرهای تجسمی ایران به وجود آورد.
هرچند زنده رودی از جمع خوشنویسان بر نخاسته بود، و هیچ وقت هم به فن خوشنویسی و قواعد و اصولش نپرداخت و به بنیان های زیبایی شناسی آن نزدیک نشد، اما همچنان امتیاز توجه به کاربرد خوشنویسی سنتی ایرانی در هنر انتزاعی معاصر جهانی را_اگر اصلا امتیازی به حساب بیاید_باید از او دانست.
زنده‌رودی برخلاف همتایانش، که هریک به نوعی کلمات، حروف و اعداد را دستمایه کار نقاشیخط خود قرار داده بودند، توانست با نگاهی نقاشانه و بی‌توجه به هندسه و قداست موجود در خوشنویسی، به بیانی شخصی و جسورانه با زیبایی‌شناسی متفاوت در کار نقاشی مدرن دست یابد. 
وی از همان آغاز در آثارش که بیشتر نقاشی بودند تا نقاشیخط، بر ساختاری انتزاعی متمرکز شد و بعدها – در زمان خلق اثر حاضر – به اوج شکوفایی در گستره خط و رنگ رسید. وی هم‌چنین با مطالعه‌ و توجه به عناصر تکرار‌شونده در آثار هنری و کهن ایرانی – همچون طلسم‌های فلزی یا کاغذی – که در حافظه تاریخی و باورهای مردم ریشه داشتند، آثار پرکاری را خلق کرد و آن چنان پیش رفت که هرچه آثارش انتزاعی‌تر شد، مرز بین شکل‌نمایی و انتزاع مبهم‌تر شد. 
تابلوهای او در مسیر خود به نقاشی‌های آبستره‌ای منتهی شدند که عناصر تصویری آنها حروف اعداد هستند. زنده‌رودی در توجه و به‌کارگیری نقش‌مایه‌های هنرهای عامیانه و عناصر سنتی و فولکلوریک ایران که بعدها به نام «مکتب سقاخانه» تثبیت و تبیین شد استفاده کرده است. او که از اوایل دهه ۱۳۴۰ آثاری را مبتنی بر طلسم‌های ایرانی پدید آورده بود، در اواسط دهه پنجاه، متأثر از جداول علوم غریبه که در هنر سنتی و باورهای مردمی ریشه‌ای دیرینه دارد، آثار پرکاری را به وجود آورد که مملو از اعداد، نوشته و اسامی بودند.

در سراسر این تابلو اعداد و خطوط متقاطع (جدول‌مانند)، فضایی سرشار از شور و هیجان را به نمایش می‌گذارند. حاصل کار ساختاری است از رنگ و نقشمایه‌ها که با دقت تنظیم شده و با هر تغییری در عناصر رنگی و ترکیب‌بندی‌شان، منشی متفاوت می‌یابند. تمرکز زنده‌رودی بر این سبک از نقاشی نشان می‌دهد که او نگاهی کنایه‌آمیز و گاه طنزآمیز در شکل دادن به ساختارهای رنگین دوبعدی دارد.

نظرات
شما اولین نظر دهنده باشید.

نظر شما






کلیه حقوق این سایت برای تجسمی آنلاین محفوظ است
با مجوز رسمی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به شماره 85173
نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است
Copyright © 2019 www.‎TajasomiOnline.ir‎, All rights reserved.
Powered by www.dorweb.ir