تجسمی آنلاین، شروین‌کندری: رِگداس عنوان نمایشگاهیست بی‌پایان از آنچه که در دنیای موازی بشر در جریان بوده. جریانی فرای ذهن آدمی و فلسفه‌ایی ناگفته با خود به همراه دارد. بن‌مایه اصلی این نمایشگاه به گونه‌ایی خود زندگی نامه تلقی می‌شود و تعریف جدیدی از حیات وحش را به تصویر می‌کشد. این رویداد به نحوی بیانگر وقایع باورنکردنی بوده و توجه به‌دنیای اساطیری باستان، بدوی‌ها و آنچه که در دنیای جادو به آن توجه می‌شود را در قالب تصویر معنا می‌کند.
در استیتمنت این نمایشگاه آمده است: براستی تنها این افکار بنیادی انسان است که در خود، حقیقت و زندگی دارد. زیرا یگانه چیزی است که انسان واقعا و کاملا درکش می کند. خواندن ذهن دیگری، تناول مانده ی غذا یا پوشیدن لباس مندرس غریبه ایی را می ماند.(شوپنهاور) این امر بر عهده ی ماست که معنا را از اینجا، اکنون بیرون بکشیم. هیچ مفهومی از پیش حاضر و آماده نیست. در این مجموعه با زندگی عریانی از جنوبی ترین نقطه‌ی کشور روبرو می شوید که مجموعه‌ایی از شعف‌ها، اشتیاقات و رموز زندگی شخصی من است. اوهام، کابوس ها و حتی رویاهای سیال کودکی... .
رِگداس در جایگاه نام مجموعه، زنی مرموز در سواحل دور افتاده‌است که دور از پری دریایی نیست و در اساطیر یونان بسیار به سِرین شبیه است. اشتیاق ناخدایان از کار افتاده که در نگاه زل زده شان به ساحل طی سالیان طولانی کهنسالی هیچگاه رنگ نباخته و غنچه های چرب جنگل حرا و سپس تر، صداها و قصه های شبانه مرموز پیرامون اجنه و پریان خاطرات بصری کودکی است که فراموش نشده و اشتیاقات موهومی که پیرامون اساطیر و مضامینی اینچنین شکل گرفته، پیش روست تا روایتی باشد از آنچه لذت زیستن برای هنرمند نام می‌گیرد.
مرتضی خسروی هنرمند جنوبی اهل دَیر در این نمایشگاه بر این عقیده پیش‌رفته که آثار او نشات گرفته از وقایع پیرامونش است. او از سن ده سالگی همراه پدرش که ناخدا کشتی بوده به دریا سفر می‌کرده. به عبارتی ملموس تر هنرمند با دریا و هر آنچه در آنست برخوردی عمیق‌تر داشته. این امر سبب درک بهتر وی از حیات پیرامونش می‌گردد. در وهله‌نخست هنگامی که مخاطب با آثار مواجه می‌شود، یک فضایی سرشار از وهم و رویا ذهن و افکارش را در بر خواهد‌گرفت. خود اشاره به ردپای سورئالیستی در این مجموعه دارد. ردپایی که در پس آن رفته رفته قصه‌های مرموز دوران کودکی نمایان می‌شود و مخاطب را با هنرمند و رویکرد نمایشگاهش همسو خواهد‌ساخت.
در آثار شرکت داده شده در این مجموعه نوعی یکپارچگی مفهومی وجود‌دارد. هنرمند سعی دارد تمام جانداران را در تعامل باهم به نمایش بگذارد. مرتضی خسروی از ساده‌ترین عناصر برای ایجاد یک فضای مبهم بهره‌گرفته. آثار او تلفیقی از دنیای واقعی و فرا واقعی بوده. در واقع تعریفی دیگر از آنچه وجود دارد را با مخاطب خود در میان می‌گذارد.
هنرمند سعی دارد تمام فضاها و فرهای وهم آلود اطرافش را از دوره ی جنینی تا بزرگسالی همانطور که در ذهنش پرورش داده به تصویر بکشد. پیش ساخته‌هایی که عنوان خود زندگی نامه به خود گرفته‌اند. هر اثر در این نمایشگاه یک بخش از فضای زندگی هنرمند را در بر می‌گیرد.
نمایشگاه رِگداس مخاطب را با فضایی از جنس مرد بیشتر آشنا می‌کند. درواقع مردانگی در کالبد خط، گاهی نقطه و سطح تعریف می‌شود. روش اجرای این آثار با راپید و قلم فلزی بوده. به عبارتی دیگر هنرمند رازهایی از جنس خاکستر را به تصویر می‌کشد. ناگفته هایی که با کنتراست و تضاد تیرگی و روشنی همراه شده. این فرایند در مجموعه، نماد یین و یانگ را یاد آور می‌شود. به تعریفی دیگر خیر و شر را در مقابل و در تعامل باهم دیگر به نمایش می‌گذارد.
آنچه که در این مجموعه مخاطب را درگیر می‌سازد، از بین رفتن بُعد زمانی بوده. مخاطب در سیر بُعد زمانی این فرایند متوجه فضای هم زمانی از پیش تعیین شده خواهد‌شد. فضایی مملوء از توهماتی که گاه فرد را به کودکی می‌برد، گاه در کالبد یک شخص کهنسال به سمت زندگی پس از مرگ دعوت می‌کند. در بخش دیگر بیننده متوجه حیواناتی خواهد‌شد که شاید تا به امروز با آن ها مواجه نشده‌باشد. حیواناتی گاه بهشتی و گاه جهنمی، هرکدام پیام‌های متفاوتی با خود به همراه دارند. پیام هایی که ناملایمات زندگی بشر امروز را بیان می‌کند. توجه به حیوان محوری در مجموعه نگاه سمبلیک هنرمند را در این دوچندان می‌کند. در واقع از نمادهای انسانی، حیوانی و گیاهی همچنین هندسی بهره‌گرفته تا تجربیات شخصی‌اش را با مخاطبانش در میان بگذارد. گربه، ماهی، اسب ... و دیگر نمادها هر کدام یک بخش از دریافت‌های هنرمند از حیات وحش اطرافش را بازگو می‌کند.
با توجه به ترکیب بندی‌های مورد نظر مرتضی خسروی در مواردی چشم مخاطب به حالت سکته در اثر مانده و عمل چرخش بصری صورت نمی‌گیرد. درواقع آنقدر که ذهن هنرمند درگیر پرداخت به کاراکترها بوده، نگاه او را از فضا سازی دور کرده‌است. این عمل در مواردی به ترکیب کمک کرده و یک فضای معلق بوجود‌آورده. در بعضی آثار این شرایط تاثیر‌پذیری عکس داشته و به آن‌ها لطمه وارد کرده‌است. به‌گونه ایی پیش می‌رود که یک کاراکتر در فضایی بی‌معنا تعریف خواهد‌شد. اصل ارتباطات بصری معنای خود را از دست می‌دهد و بی‌هویتی جای آن را خواهد‌گرفت. در اصل هویت اصلی اشاره به جادو و دیگر اتفاقات فرا زمینی داشته که با این نحوه اجرا ذهن بیننده دچار گیجی و گنگی می‌شود.
سوژه اصلی در این رویداد رِگداس به معنی پری دریای بوده. درواقع زنی مرموز، در اسطوره‌های باستانی و با عناوین مختلف بارها در تاریخ به آن اشاره شده. در اثر فوق تعامل بصری بین نمادهای انسانی و حیوانی مشهود است. وجود یک فضای معلق که بیانگر رموز موجود در دنیای زیر دریا بوده. در جنوب کشور افسانه‌ایی وجود دارد که بعضی از ناخدایان هنگام صید ماهی با پری‌های دریایی مواجه شده‌اند. اثر فوق به نوعی از این واقعه سخن به میان می‌آورد. در هنرهای تجسمی دست نشانگر بزرگی و قدرت است. در اینجا دست، توانمندی ناخدا در صید و مواجه‌اش با دنیایی دیگر را به نمایش می‌گذارد. تمامی فرم های تشکیل دهنده رو به بالا هستند و اشاره به خالق بی‌همتای خود دارند.
نقطه طلایی تصویر به شکل صدف دریای که در اصطلاح عوام گوش ماهی نام دارد، کشیده شده‌است. تعبیر گوش ماهی در این اثر نواها و صدای ناقوص‌هایی بوده که از دل دریا خارج می‌شود. صداها همچون زمزمه ایی در گوش دریانوردان می‌پیچد.
عناصر بصری موجود به ترتیب نقطه، خط و سطح بوده‌است. تعاریف متفاوتی از نقطه وجود‌دارد. نقطه در ترکیب‌بندی، دیگر عناصر بصری را کامل‌کرده و به هر‌شکلی ایفای نقش می‌کند. خطوط بیشتر در حالت‌های منحنی و سیال دیده می‌شوند. نمایانگر حرکت، پویایی و دریای خروشان هستند. خطوط سیال به گونه ایی دور تسلسل چرخه حیات وحش را بیان می‌کند.
تصویر فوق در چند سطح تیره و روشن خلاصه می‌شود. گویی هنرمند با کنتراست‌های به وجود‌آمده سطح‌ها را به نمایش گذاشته. همانطور که پیشتر به آن اشاره‌شد دو دنیای متفاوت، خیر و شر را به نمایش در آورده‌است. نمادهای هندسی دایره، مثلث و مستطیل در قالب سطح به تصویر کشیده شده. مثلت نماد خشونت و دایره به چرخه زندگی و قدرت های معنوی اشاره دارد. مستطیل ایستایی در برابر پدیده‌های ناشناخته را تعریف می‌کند. ناشناخته‌هایی که مخاطب در این مجموعه با آن‌ها مواجه خواهد‌شد.
نمایشگاه رِگداس در تاریخ 1 شهریور1398 در گالری همرس به آدرس: خیابان ولیعصر نرسیده به میدان تجریش، روبروی پارک قلمستان، جنب بانک مهر ایران، شماره 2996، طبقه ی 2 برگزار و تا تاریخ 15 شهریور 1398 ادامه دارد.