تجسمی آنلاین: شروین‌کندری: مخاطب به هنگام ورود به نمایشگاه نقاشی ابهام و ایهام با فضایی بین سورئال و رئال مواجه می‌شود که به صورت پیش فرض متوجه واقعیتی تلخ می‌شود که انسان بارها و بارها در آن قرار گرفته‌است.
عبدی اسبقی متولد ۲۰ آذر ۱۳۳۵ در تهران است. وی تحصیلات هنری آکادمیک و تاریخ هنر در آتلیه زنگار، ۱۳۷۴-۱۳۷۰ را دارد. عضو پیوسته انجمن نقاشان ایران و عضو افتخاری موسسه توسعه هنرهای تجسمی معاصراست. تعلیم به هنرجویان از سال ۱۳۷۱ تا ۱۳۹۲ و برگزاری چندین نمایش انفرادی و شرکت در بیش از ۱۰۰ نمایش گروهی را در رزمه هنر خود دارد.
در این نمایشگاه پیش آمدهایی که از مرحله ایده تا اجرا به رویدادهای اجتماعی می‌پردازد و گاهی آنها را با یک بزک تصنعی به نمایش در می‌آورد. این قبیل بزک‌های نمایشی را مخاطب می‌تواند در المان هایی چون خرمالوی با طراوتی که روی یک شاخه چیده شده و موجود در یک تنگ شیشه‌ایی به تصویر در آمده‌است ببیند یا کلاغی که بر روی یک ساعت به تصویر کشیده شده است، از طرفی نمادی کاملا مقدس دارد که با زمان تلفیق شده و از طرفی نمی‌توان منکر بُعد تاریک آن شد که با حضورش بر روی یک ساعت بر سنگینی اش روی چرخه‌ی حیات و سختی هایی که جوامع مختلف با آن مواجه هستند را به تصویر می‌کشد.
همه ی عناصر در نقاشی های موجود در مجموعه ابهام و ایهام از یک پارادوکس معنایی صحبت می‌کند. پارادوکسی که در اجرای آثار نمایشگر معنای زیرساختی آن است.
تقریبا از قرن نوزده میلادی به بعد و حضور عکاسی در صنعت و هنر دیگر هنرمندان انگشت شماری به سمت و سوی اجرای آثار به سبک و سیاق رئالیستی رفته‌اند. امروزه با پیشرفت علم و وجود فضای کاری هنر دیجیتال و نرم‌افزارهای مختلف تمامی کاری که عبدی اسبقی بر روی بوم به تصویر کشیده‌است با سرعت بیشتری انجام می‌گیرد.
از این رو اگر هنرمند در اجرای آثارش از اینگونه علم‌ها بهره‌مند شده باشد یا اینکه به روش هنرمندان قدیم به ایده‌پردازی های دستی و کار کردن پرداخته باشد در هر کدام بار معنایی متفاوت از دیگری خواهد بود.
در واقع در دورانی که علم عکاسی، کامپیوتر و تصاویر دیجیتال بهتر از یک نقاشی هنرمند به نحوی به نگارش و اجرای آثار پرداخته‌است که دشواری‌هایی را به تصویر می‌کشد و به مخاطب یادآوری می‌کند زمانی را که برای ثبت و نگه داشتن یک مطلب از روزنامه یا مجله به نگارش و کپی کردن از روی آن ها پرداخته می‌شد و یا صحبت‌های رمزنگارانه‌ایی که کاملا مخفیانه در یک اثر هنری یا چند تیتر و کلمات رد و بدل می‌شد.
با توجه به آنچه مخاطب در مجموعه حاضر می‌بیند، نقاش با روش اجرایی اش سعی در بیان ریاضت و سختی‌هایی دارد که انسان از بدو ورودش به این دنیا با آن مواجه شده و در هر قرن این مشکلات متفاوت‌تر و بیشتر از قبل شده‌است.
از سویی دیگر سعی در به نمایش گذاشتن قدرت و مهارت‌های اجرایی دارد که امروزه کمتر به آن توجه شده است و تا جایی پیش می‌رود که از فضای دوبعدی پافراتر می‌گذارد و نمایشگر یک فضای سه بعدی است.
همچنین حضور برگ‌هایی از نقاشی‌های هنر کلاسیک در غرب و نگارگری در ایران به نحوی بیانگر تاثیر پذیری هنرمند از تاریخ هنر ایران و جهان است.
علاوه بر همه‌ی اینها روزنامه‌های موجود در آثار و تیترهایی که بیشتر از دیگر مطالب خودنمایی می‌کند و یا به نحوی آتش گرفته یا با یک طناب اثر را احاطه کرده‌است از خفقان و رویدادهایی اجتماعی پرده بر می‌دارد و سخن می‌گوید که جامعه از گذشته‌های دور تا به امروز بر هنرمند و یا اجتماعی که در آن زندگی می‌کند تاثیر گذاشته‌است.
در استیتمنت نمایشگاه نیز که به قلم حسین گنجی به نگارش در آمده نوشته شده است:
به میدان کشیدن عناصر هویتی و زیبا در نهایت مهارت و جزئی نگری در آثار عبدی اسبقی نه از باب تفنن، که یا آور دردناک از دست دادن، فقدان و خاراندن مداوم یک جای خالی است. آثار او با مخاطب همان کاری را می‌کند که خاطره با انسان. از این منظر هر اثر او نه یک مواجهه سرسری، که به نوعی واکاوی زخمی است. اسبقی همچون هر نقاش مولفی راوی دوران خود است. دورانی که پنهان‌کاری، ناپایداری، بی معنایی و بی‌اخلاقی در پوسته و لفافی از تاریخ، ترس و کلمات، در حال اضمحلال، تکرار و تخریب است.
با توجه به آنچه در استیتمنت امده است حسین گنجی به خوبی برای مخاطب نوع نگرش و خط و مش هنرمند را مشخص می‌کند تا آنجایی که مخاطب متوجه معنای کلمات، حتی حروف بودن و یا نبودن ها، سانسور ها، خفقان، تردید و ترس را متوجه می‌شود و به صورت کاملا غریضی به درک معنایی آنچه‌که دیگر عناصر بصری موجود در آثار سعی در انتقالش را دارند می‌پردازد.
این قبیل اتفاقات به خودی خود می‌تواند نمایشگاه ابهام و ایهام را منحصر به فرد جلوه دهد. آثار عبدی اسبقی سرشار از المان‌هایی است همه به خودی خود بیانگر یک جزء از یک کل واحد هستند و حرف‌هایی که گفتنشان سخت و دشوار است را به صورت کاملا احساسی به مخاطب القا می‌کند. در واقع از بودن‌ها و نبودن‌هایی سخن می‌گوید که بر زندگی همه تاثیرات خود را گذاشته است. این تاثیرگذاری‌ها به صورتی کاملا خودخواسته به تلخی‌هایی بدل شده است که در یادها و خاطرات خواهد ماند و تاریخ هرگز آنها را به فراموشی نمی‌سپارد. از دست دادن‌ها و بدست آوردن هایی که ثمره تلاش و رنج های فردی و جمعی در یک جامعه محسوب می‌شود.
نمایشگاه انفرادی نقاشی عبدی اسبقی با عنوان " ابهام و ایهام " در گالری آرتیبیشن از تاریخ ۲ اذر ۱۴۰۳ تا تاریخ ۱۴ آذر۱۴۰۳ به آدرس: تهران، خیابان ولیعصر بالاتر از پارک‌ویف روبروی بانک صنعت و معدن، پلاک ۲۷۹۸ برگزار است.