به گزارش تجسمی آنلاین، موزه هنر مدرن نیویورک(MoMA) صاحب چهار نقاشی «کلود مونه» است. سه مورد از این نقاشی‌ها در مجموعه‌های دائمی گالری‌های طبقه پنجم موزه به نمایش گذاشته شده‌اند و بزرگترین این تابلوها یک نقاشی پر پیچ و انحنا از مجموعه «نیلوفرهای آبی» این نقاش امپرسیونیست فرانسوی است. اما این تابلو مشهور، نخستین انتخاب موزه نبود. در سال ۱۹۵۵ میلادی «موزه هنر مدرن نیویورک» به نخستین موسسه ایالات متحده تبدیل شد که یکی از نقاشی‌های مجموعه نیلوفرهای آبی «مونه» که یک نقاشی ۵.۵ متری بود را در صاحب شد. البته «موزه هنر مدرن نیویورک» فقط تا سال ۱۹۵۸ میلادی و قبل از اینکه یک آتش‌سوزی تاریخی نقاشی‌های نیلوفرهای آبی را خاکستر کند این نقاشی‌ها را در اختیار داشت.
ظهر روز ۱۵ آوریل، خدمه‌ای که سیستم تهویه هوا را بازسازی می‌کردند، در ساعت نهار خود سیگار می‌کشیدند. جرقه‌ای از یکی از سیگارهای آن‌ها به انبوهی از خاک اره‌های همان نزدیکی پرید و در نتیجه آن‌ها آتش گرفتند. آتش به قوطی‌های رنگ سرایت کرد و با شدت بیشتری شعله‌ور شد و در عرض چند دقیقه ساختمان با دود غلیظ سیاه پر شد و هم جان مردم و هم نقاشی‌ها به خطر افتاد.
همان‌طور که نیویورک‌تایمز روز بعد از حادثه گزارش داد، انبوه کارگران در میدتاون به صحنه جهنمی که در حال آشکار شدن بود نگاه کردند: یک آتش‌سوزی که نمای شیشه‌ای براق ساختمان را سیاه کرده و از بین برد. آتش‌نشانان به محل حادثه رفتند و ۵۰۰ بازدیدکننده و کارمند موزه تخلیه شدند. بیشتر آن‌ها از طریق ساختمان‌های مجاور مانند دفاتر موزه هنر مدرن و موزه هنر ویتنی فرار کردند، اما ۲۰۰ نفر مجبور شدند یک ساعت در پشت بام منتظر بمانند تا بتوانند نجات پیدا کنند. یکی از تعمیرکاران در این آتش سوزی جان باخت و ۲۸ آتش‌نشان و سه کارمند مجروح شدند.
با رسیدن به خیابان، کارکنان از جمله رئیس هیئت مدیره، نفس خود را حبس کردند و به داخل بازگشتند تا تلاش کنند تا آنجایی که می‌توانند از ۲۰۰۰ اثر هنری موزه که به نمایش گذاشته شده بودند را نجات دهند. آن‌ها در نهایت توانستند آثار هنری به ارزش ۴ میلیون دلار (۴۳ میلیون دلار امروز) را نجات دهند و آتش‌نشانان نیز یک ساعت وقت صرف خاموش کردن آتش کردند. خسارات برآورد شده کمتر از ۳۰۰۰۰۰ دلار (۳.۲ میلیون دلار امروز) برآورد شد.
ساختمان موزه هنر مدرن نیویورک به راحتی بازسازی شد، اما دود و شیلنگ‌ها به ده‌ها اثر هنری از جمله «شهر برمی‌خیزد»(۱۹۱۰) اثر «اومبرتو بوچونی»، «واشنگتن در گذر از دلاور»(۱۹۵۳) اثر «لری ریورز» آسیب دیدند. یک تابلو نقاشی دو متری از مجموعه نیلوفرهای آبی «مونه» شبیه یک مارشملو سوخته بود. نیلوفرهای آبی بزرگتر «مونه» نیز به نظر می‌رسید که غیرقابل نجات باشند، اما آتش‌نشانان در نهایت راه خود را به سمت آن‌ها باز کردند. با این حال یک متخصص مرمت موفق شد نقاشی دودگرفته «شماره ۱A» اثر «جکسون پولاک» (۱۹۴۸) را مرمت کند.
در زمان آتش‌سوزی نقاشی «بعدازظهر یکشنبه در جزیره گراند ژات» اثر «ژرژ سورا» برای نخستین‌بار از موسسه هنر شیکاگو به موزه هنر مدرن نیویورک امانت داده شده بود. یازده نفر به خارج کردن این تابلو ۲۰۰ کیلوگرمی کمک کردند. این نقاشی در تاریخ اول مه مجدداً در موزه نیویورک نصب شد و سپس دو هفته بعد تحت نظر محافظان مسلح به خانه‌اش در شیکاگو بازگردانده شد.
«کلود مونه» هنرمند برجسته فرانسوی از جمله هنرمندانی بود که به وفور از محیط اطراف خانه‌اش به عنوان موضوعات تابلوهای نقاشی‌اش استفاده می‌کرد. «مونه» از طبیعت اطرافش برای خلق نقاشی‌هایی استفاده می‌کرد که دیدگاه ما نسبت به رنگ‌ها و منظره‌ها را تغییر می‌دهند.
«مونه» در «نرماندی» واقع در فرانسه بزرگ شد. او در همان مکان به عنوان نقاش منظره شناخته شد. او در سال ۱۸۶۲ یعنی در آغاز راه به عنوان نقاش حرفه‌ای، به تحصیل در رشته نقاشی در پاریس مشغول شد. او تصمیم گرفت سبک نقاشی در فضای باز را در پیش بگیرد. او در نهایت در روستای کوچک «ژیورنی» واقع در فرانسه مستقر شد.
فضای آرام این مکان به «مونه» این امکان را می‌داد تا از طبیعت به بهترین شکل دیدن کند. «مونه» یکی از پیشگامان جنبش امپرسیونیسم فرانسوی بود. «مونه» در خانه‌اش واقع در «ژیورنی» به مدت ۴۳ سال یعنی از سال ۱۸۸۳ تا زمانی که در سال ۱۹۲۶ درگذشت، زندگی کرد.
روش نقاشی در فضای باز باعث شده بود «مونه» زمان زیادی را در باغش صرف کند. او از این فضای چشم‌نواز و سبز لذت می‌برد. این فضا به محل خلق برخی از مشهورترین نقاشی‌های او تبدیل شد: مجموعه نیلوفرهای آبی. این مجموعه شامل ۲۵۰ تابلو نقاشی بزرگ رنگ روغن می‌شود که اکنون در گالری‌های سراسر جهان نگهداری می‌شوند.
نکته جالب اینجاست که «مونه» در حالی بسیاری از تابلوهای مجموعه «نیلوفر آبی» را نقاشی کرده که به آب مروارید مبتلا شده بود.
آثار او «مونه» مظهر جنبش محبوب «امپرسیونسیم» محسوب می‌شوند. «امپرسیونیسم» در حوالی ۱۸۶۰ میلادی در فضای شهری و صنعتی پاریس شکل گرفت. نقاشان امپرسیونیست همچون «مونه» بر ثبت لحظات گذرا تمرکز داشتند. این گروه از نقاشان تلاش می‌کردند تغییرات نور و رنگ در ساعات و آب و هوای مختلف را به تصویر بکشند. هدف در حقیقت به تصویر کشیدن یک لحظه مشخص بود.
منبع:ایسنا