به گزارش تجسمی آنلاین، در این شیوه هنرمند تلاش دارد با کمک ضربات پیاپی و شکستهٔ قلم‌مو و به کار بردن لخته‌رنگ‌های تجزیه شده و تابناک که ارتعاش تشعشعات نور خورشید را در ذهن تداعی می‌کند، دریافت و برداشت مستقیم خود را از دیده‌های زودگذر به‌شکلی رؤیاگونه به تصویر کشد. در روش دریافتگری، اصول مکتبی طراحی دقیق، سایه‌روشن‌کاری، ژرفانمایی فنی و ترکیب‌بندی متعادل و معماری‌گونه رعایت نمی‌شود.
شیوه دریافتگری به عنوان انجمنی خصوصی از سوی گروهی از هنرمندان ساکن پاریس آغاز شد و این انجمن در سال ۱۸۷۴ به نمایش همگانی آثار خود پرداخت. نام این جنبش از نام یک نقاشی از کلود مونه به نام دریافتگری، طلوع خورشید (به فرانسوی: Impression, soleil levant) گرفته شده‌است. نام امپرسیونیسم را نقادی به نام لویی لِروی در یک نقد هجوآمیز ساخت. امپرسیونیسم همچنین نام نهضتی در موسیقی است.
در این سبک نقاشان از ضربات «شکسته» و کوتاه قلم‌مو آغشته به رنگهای خالص و نامخلوط به جای ترکیب‌های ظریف رنگ‌ها استفاده می‌کنند؛ مثلاً، به جای ترکیب رنگهای آبی و زرد برای تولید سبز آنها دو رنگ آبی و زرد را مخلوط نشده بر روی بوم قرار می‌دهند تا رنگ‌ها «حس» رنگ سبز را در نظر بیننده پدیدآورند. آنها در نقاشی صحنه‌های زندگی مدرن به جای جزئیات، تأثیرات کلی واضح را نشان می‌دهند.
مهم‌ترین نقاشان امپرسیونیست عبارتند از: یوژن بودن، مری کاسات، گوستاو کایلبوت، پل سزان، امیل کلاوس، ادگار دگا، آرماند گیوم. بارتولد جونگکیند، ادوارد‌مانه، ویلارد متکالف، کلود مونه، برت موریسو، لیلا کابوت پری، کامیل پیسارو، پیر آگوست رنوار، جولیا دوس سانتوس باپتیست، جان سینگر سارجنت، ژرژ سورات، پل سیگناسلی، هفرند، موریس اوتریلو، وینسنت ونگوگ و مجسمه سازان کامیل کلودل، آریستید مایلول و آگوست رودن.
از معروف‌ترین نقاشی‌های امپرسیونیسم می توان به نیلوفر آبی" کلود مونه" ، رقص در"Bougival "پیر آگوست رنوار، بار فولی برژه "ادوارد مانه" ، بلوار مونمارتر در شب"کامیل پیسارو"، پاپی فیلد" کلود مونه"، رقص در مولن دو لا گالت" پیر آگوست رنوار" ، ابسینت"ادگار دگا" و خیابان پاریس، روز بارانی" گوستاو کایلبوت" اشاره کرد.