به گزارش تجسمی آنلاین، وقتی از دوربین عکاسی خبری نبود، هنر نقاشان سهم مهمی در ثبت تاریخ و فرهنگ و آداب و رسوم مردم داشت. در تهران قدیم، بجز نقاشان بومی، سفرنامه‌نویس‌های خارجی که با هنر نقاشی آشنا بودند آثار مهمی با هدف معرفی تاریخ و فرهنگ تهران از خود به جا گذاشتند.
برخی از بنا‌ها و اماکن تاریخی در دوران محمدشاه قاجار، از سوی دو نقاش و معمار برجسته فرانسوی روی بوم نقاشی ثبت شد. علاوه بر اوژن فلاندن، یکی از برجسته‌ترین نقاشان و سفرنامه‌نویسان فرانسوی که چندین نقاشی معروف از بنا‌های تاریخی تهران و ایران به تصویر کشیده است، پاسکان کوست دیگر نقاش، معمار و شرق‌شناس فرانسوی است که سهم مهمی در ثبت و معرفی تاریخ و فرهنگ ساکنان تهران و چند شهر مهم ایران داشت.
پاسکال کوست نیز مانند فلاندن از سوی فرهنگستان هنر‌های فرانسه در سال ۱۲۲۰ شمسی به ایران اعزام شد. آن‌ها در مسابقه‌ای که این فرهنگستان برای ثبت و تهیه نقشه و یاداشت از آثار باستانی ایران ترتیب داده بود پیروز و راهی ایران شدند. بیشتر شهرت کوست نیز به دلیل نقاشی‌هایی است که از معماری بنا‌های ایران و خاورمیانه کشیده است.
در میان نقاشی‌های کوست، نقاشی او از برخی بنا‌های از بین رفته تهران، اهمیت بسیار زیادی دارد. نقاشی قصر قاجار که روایتگر معماری بنا‌های تاریخی تهران در دوران محمدشاه قاجار است، تنها یادگاری مصور از این بنا به شمار می‌رود. یکی دیگر از نقاشی‌های مهم کوست از بنا‌های تاریخی تهران، نقاشی برج طغرل در ری است. کوست در سفری که به ری داشت، نمایی از این برج تاریخی را که بزرگ‌ترین ساعت آفتابی جهان است و قدمتش به دوران سلجوقیان می‌رسد به تصویر کشید. این نقاشی وضعیت برج ۹۰۰ ساله طغرل را حدود ۱۸۰ سال پیش نشان می‌دهد.