به گزارش تجسمی آنلاین مراسم گرامیداشت پیر سولاژ هفته گذشته در جنوب غربی فرانسه برگزار شد و مردم این کشور به همراه رئیس جمهوری و خانواده این هنرمند شرکت کردند.
سولاژ لقب master of black را زمانی به دست آورد که با بومهایش که کاربردهای متفاوت رنگ سیاه را منعکس میکردند، به شهرت رسید. برای او فقط یک رنگ وجود داشت: مشکی. او یک عمر را صرف کاوش در نور درون این رنگ کرد.
این نقاش که خودش همیشه سیاه پوش بود، میگفت: من عاشق اقتدار، آشکار بودن و رادیکالیسم سیاه هستم. سیاه یک رنگ بسیار فعال است. وقتی آن را در کنار یک رنگ تیره قرار دهید روشن میشود.
آثار پرفروشترین هنرمند فرانسوی مبلغی هفت رقمی را به خود اختصاص دادهاند. با وجود اینکه آثارش در بیش از ۱۱۰ موزه در سراسر جهان، از جمله گوگنهایم نیویورک و تیت لندن نگهداری میشود، اما نقاشیهای او که نامی آشنا در فرانسه است، کمتر در سطح بینالمللی شناخته شده است.
دسامبر ۲۰۱۹ موزه لوور به مناسبت ۱۰۰ سالگی این هنرمند بزرگداشتی برای او برگزار کرد که افتخاری نادر برای یک هنرمند زنده بود. سولاژ همه آثار خود را Peinture نامگذاری میکرد و سپس آنها را با اندازه و تاریخ تولید متمایز میکرد. این هنرمند به کمالگرایی نیز معروف بود و اگر صد در صد از یک نقاشی راضی نبود، آن را از بین میبرد.
او که در ۲۴ دسامبر ۱۹۱۹ متولد شد، حتی در کودکی شیفته درخشش جوهر سیاه بود. او در مصاحبه با خبرگزاری فرانسه گفته بود وقتی نقاط سیاه را روی کاغذ میگذاشت، مادرش به او میگفت انگار از قبل سوگوار مرگ او است.
سولاژ درست قبل از شروع جنگ جهانی دوم در مدرسه هنرهای زیبای پاریس پذیرفته شد و اولین آثار خود را در سال ۱۹۴۷ به نمایش گذاشت. در حالی که معاصران و دوستانش مجذوب رنگها میشدند، او رنگ گردویی را انتخاب کرد و حتی مدتی قیر تیره را روی شیشه امتحان کرد. او سال ۱۹۵۴ در ۳۳ سالگی در بینال معتبر ونیز حضور یافت و دو سال بعد اولین نمایشگاه انفرادی خود را در نیویورک برگزار کرد.
زمانی که حدود ۶۰ سال داشت، گرایش او از رنگ سیاه به انعکاس نور از سیاه، تغییر کرد، تکنیکی که آن را outrenoir (فراتر از سیاهی) نامید. این تکنیک شامل تراشیدن، کندن و حکاکی لایههای ضخیم رنگ با لاستیک، قاشق یا چنگکهای کوچک بود تا بافتهای مختلفی ایجاد شود که نور را جذب یا رد میکند و او را به جایی میبرد که او آن را «کشوری متفاوت» از سیاهی ساده مینامید.