به گزارش تجسمی آنلاین منور رمضانی ملقب به «ننه حسن» متولد سال ۱۳۱۶ در روستای سهرورد از توابع شهرستان خدابنده استان زنجان بود که روز گذشته (۳۱ مرداد) دار فانی را وداع گفت.
در پیام انجمن هنرمندان خودآموخته ایران آمده است: «به گمان ما هنرمندان خودآموخته جهان این «همزاد هماره انسان» همان خودساختگان تاریخ‌اند که میل ساختن و ساخته شدن در آنان به امری ناخودآگاه تبدیل شده است. آنان با پیشینه‌ای به قدمت تاریخ که اراده معطوف به انسان و خاستگاه واقعی اوست در معصومیتی گمشده پلی بین گذشته تاریخ و تاریخ آینده‌اند که از هزارتوی جاوید خلاقه خویش همچون زندگی پروانگی آموخته‌اند. نام و یادشان تا همیشه تاریخ جاودان باد.»
منور رمضانی ساکن شهر قیدار شهرستان خدابنده بود که در ۷۰ سالگی شروع به کشیدن نقاشی کرد و با کشیدن آثاری از داستان‌ها، باورها و شیوه زندگی مردم روستاهای آذربایجان، بخش مهمی از ادبیات شفاهی پیرامون خود را به تصویر می‌کشید.
حسن رجبی فرزند منور رمضانی که خود نیز هنرمند است مشوق و حامی مادرش برای نقاشی بود. رجبی تیرماه سال ۱۳۹۳ در نمایشگاهی از آثار ننه حسن که در گالری شیرین برگزار شد، درباره علاقه مادرش به هنر نقاشی گفت: مادرم از سال ۱۳۸۷ شروع به نقاشی با خودکار کرد و با جهان‌بینی خودش را روی کاغذ آورد. من وقتی علاقه و استعدادش را دیدم، متریال‌های دیگر را به او معرفی کردم. حالا او با مواد دیگری مانند اکریلیک کار می‌کند.
وی افزود: داستان‌ها و خاطرات دوران مختلف زندگی، اسطوره‌های ملی و بومی و خواب‌هایی که مادرم می‌بیند بیشترین تاثیر را در نقاشی‌هایش دارد. مادرم از هفت سالگی قالی می‌بافت. نقش‌هایی که آنان در قالی‌هایشان می‌بافتند سینه به سینه منتقل شده و به او رسیده است و حالا او آنها را روی بوم می‌آورد.
رجبی بیان کرد: مادرم برای قالیبافی خودش رنگ درست می‌کرد و همین باعث شد او در زمینه رنگ استاد باشد و دنیای آنها را خوب بشناسد. کار مادرم کاملا تجربی بود. نقش‌هایی که در قالی‌هایش به کار می‌برد امروزه در نقاشی‌هایش دیده می‌شود. در لابه لای کارهایش نقش‌های خالی هم دیده می‌شود. او پس از چند سال برای خودش یک سبک خاص دارد و کاملا خلاقانه کار می‌کند.
نخستین نمایشگاه «ننه حسن» تیرماه ۱۳۹۲ در خانه هنرمندان برگزار شد و مورد استقبال قرار گرفت. بعدها آثار این هنرمند در گالری‌هایی از جمله سایان (استان اصفهان)، گالری شیرین (تهران) و نمایشگاهی در لس‌آنجلس به نمایش گذاشته شد.