به گزارش تجسمی آنلاین ،نمایشگاه آثار آرمین امیریان با عنوان «تا تاریخ یخ» در گالری اعتماد برپاست. امیریان درباره شکلگیری این مجموعه گفت: این آثار نیز مطابق کارهای قبلی من برگرفته از شرایط واقعی زندگی و آنچه در اجتماع و جامعه جهانی میبینیم است و ماحصل زیست من در جامعه است. با این حال کارهای قبلی من عکاسی استیج بودند و با تیمی همکاری میکردم تا عکسهای خود را بسازم، اما امسال به دلیل شیوع کرونا و محدودیتهایی که وجود داشت این مجموعه را به تنهایی کار کردم و این نخستین مجموعه من است که کاملاً شخصی است و در خلوت خودم شکل گرفته است.
امیریان ادامه داد: ایده این آثار از سال ۸۸ شکل گرفته بود و امسال وقتی اتودهای خود را در دفترچهام مرور میکردم احساس کردم فضای یخزده جهان در این سال شبیه آن چیزی است که پیش از این به ذهنم رسیده بود و تصمیم گرفتم این مجموعه را اجرا کنم.
امیریان افزود: متریال کار من تمام آن چیزهایی است که در اطراف یک انسان کنجکاو وجود دارد. از شعر، ادبیات، عکس و... استفاده کرده و آنها را بازتولید کردم. برخلاف کارهای قبلی که بسیار به ذهنم متکی بودم این بار از آنچه در اطرافم بود استفاده کردم.
او با اشاره به اینکه آمادهسازی هر کدام از این تصاویر به طور متوسط ۱۲۰ ساعت زمان برده است، گفت: در این مجموعه از تکنیک کاملاً شخصی استفاده کردم که با آزمون و خطا شکل گرفت. یک دستگاه یخساز تهیه کردم و با توجه به موضوع هر عکس، قالب متفاوتی برای آن طراحی میکردم تا شکل یخ متفاوتی به وجود آید. تصویر درون قالب قرار گرفته و سپس در دستگاه یخساز قرار داده میشد تا پروسه فیزیکی یخ زدن آن آغاز شود. در این میان به یخ هوا تزریق میکردم تا حبابهایی ایجاد شود و نوع یخ زدن به شکلی که میخواهم درآید. چیزی که پس از این پروسه به وجود میآمد را عکاسی میکردم و پس از آن که تصویر را تهیه میکردم اصل اثر آب میشد و از بین میرفت.
امیریان ادامه داد: همین آب شدن مدنظر من بود و میخواستم بگویم این همه انجماد و ناامیدی بالاخره از بین میرود و هنوز امیدی هست. به همین دلیل استیتمنت این نمایشگاه نیز تنها یک خط تعریف علمی درباره یخ است و این معنا را میدهد که وقتی تکاپو و فشار به هر دلیلی زیاد شود، یخ آب میشود و آن تصویر اصلی دیده میشود.
او با اشاره به بازخورد این آثار در میان مخاطبان گفت: عدهای از مخاطبان میگفتند یخها مانع میشود که ما تصویر اصلی را ببینیم، اما هدف من همین بود که بلور یخ مانع دیدن تصویر اصلی شود، زیرا این مطابق همان شرایطی است که ما در آن زندگی میکنیم. برخلاف مجموعه قبلی من که بسیار باعث ترس مخاطبان میشد، در این نمایشگاه بیشتر مخاطبان نوعی نشاط داشتند و این همان چیزی بود که میخواستم تا این یخها آب شود. در این مجموعه از الفبایی ساده استفاده کردم که به چشم همه آشنا بود و حتی اگر مخاطبان ارجاعات تاریخی آنها را نمیدانستند، ذهنیتی درباره آنها داشتند. من آنچه میدانستند و آنچه نمیدانستند را در یک راستا آوردم تا خودشان این پروسه را تکمیل کنند.
او با بیان اینکه در این کارها موضوع یخ زدن مهم است، نه ارجاع تاریخی، گفت: این که تصاویر اصلی متعلق به چه کسی هستند یا اینکه تغییری در آنها ایجاد شده است یا نه اهمیتی ندارد، بلکه آنچه اهمیت دارد این است که این تصاویر کامل دیده نمیشوند و هیچ اشارهای به مالکیت آنها وجود ندارد. حتی این تصاویر به خود من هم تعلق ندارد بلکه مالک آنها همه کسانی هستند که کارها را میبینند.
امیریان افزود: در بعضی از کارها به عنوان یک انسان کنجکاو سوال مطرح میکنم و بعضی جاها به دنبال جواب میگردم. این مجموعه نه شروع دارد و نه پایان و میتواند همچنان ادامه پیدا کند. تعداد زیادی از تصاویری که تولید کردم را در این نمایشگاه ارائه نکردم زیرا برایم مهم نبود که کارها در گالری به نمایش درآیند و تنها دیده شدن آنها حتی در فضایی مانند اینترنت مهم است.
این هنرمند افزود: این مجموعه یک بخش بسیار احساسی و شخصی برایم داشت و پس از کامل شدن مرحله یخ زدن و عکاسی از کارها، مدتها مینشستم و روند آب شدن یخها را نگاه میکردم. حتی گاهی احساس میکردم کاری که یخ زده جذابیتهای بصری پیدا کرده که از هدف من دور است، به همین دلیل بدون عکاسی کردن از کار، آن را از بین میبردم. در این نوع کارها احساس میکردم تصویر دروغین به وجود آمده اما من میخواستم کاملاً صادقانه برخورد کنم و کارهایم مانند ماهیت خود آب، شفاف و زلال باشد. این مساله از نظر جنس و متریال نیز برایم بسیار اهمیت داشت و تلاش کردم از چیزی جز یخ استفاده نکنم، در حالی که میشد از مواد دیگر یا حتی رنگ استفاده کرده و بسیار راحتتر کار را انجام دهم.
نمایشگاه آثار آرمین امیریان تا ۲۶ اسفند در گالری اعتماد برپاست. گالری اعتماد به نشانی خیابان هفتتیر، مفتح جنوبی، بنبست شیرودی، پلاک ۲۵ میزبان علاقهمندان خواهد بود.
منبع:هنرآنلاین