به گزارش تجسمی آنلاین، نمایشگاه آثار حجم حسین آزادی با عنوان "مچالگی" در گالری اعتماد برگزار شد. آزادی با بیان اینکه این مجموعه در ادامه دو نمایشگاه قبلی او شکل گرفته است گفت: در نخستین نمایشگاه خود انسان‌های مچاله‌ای را بر روی زمین نشان می‌دادم و تعدادی لامپ که به صورت سر انسان بودند نیز در این مجموعه وجود داشت. پس از آن تعداد زیادی کار انجام دادم که ارائه نشد و با تأخیری چندساله دومین نمایشگاه خود را برگزار کردم. در این روند کم‌کم به این نتیجه رسیدم که از متریال آهن و بتن در آثارم استفاده کنم و این کار در نمایشگاه فعلی نیز ادامه یافت.
آزادی ادامه داد: در نمایشگاه دوم به مسئله گیر افتادن انسان در مسائل مختلفی مانند مرگ، زندگی و شرایط سخت توجه داشتم و در نمایشگاه فعلی نیز سعی کردم همین مسائل را با عمق بیشتری نشان دهم. اطراف همه ما مسائل مختلفی وجود دارد که به ما فشار وارد می‌کند و حتی در دوران فعلی وقوع بیماری کرونا شرایط را برای همه ما سخت‌تر کرده است. همه این مسائل روی کارهایم تاثیر داشت و رویدادهای مختلف به صورت ناخودآگاه خود را در کارهایم نشان داده است.
او درباره دلیل انتخاب بتن برای ساخت مجسمه‌هایش گفت: انسان معاصر توسط بتن و آهن احاطه شده است و این متریال‌های امروزی به همه‌جا رسوخ کرده‌اند. تمام ساختمان‌های اطراف ما با این مواد ساخته می‌شوند و انسان زمین‌های زیادی را نابود کرده و درختان آنها را از بین برده است تا آهن و بتن را وارد آنها کند. من نمی‌توانستم حس گیرکردن را با متریالی مانند چوب نشان دهم، اما آهن و بتن خیلی خوب می‌توانستند این حس را منتقل کنند. این مواد سردی و زنگ‌زدگی به مفهوم کارم اضافه می‌کنند و برداشت مخاطب را به آنچه در ذهن من هست، نزدیک می‌کند. به همین دلیل تعدادی از کارها را که به دلیل پیچیدگی یا سنگین شدن‌شان امکان ساخت آنها با بتن نبود با فایبرگلاس ساختم و باز هم آنها را به‌گونه‌ای رنگ کردم که مانند کارهای بتنی شوند. تعداد کمی از آثار این نمایشگاه نیز برنزی هستند و به رنگ طبیعی خود دیده می‌شود زیرا در این آثار همین رنگ را لازم داشتم تا سیاهی و کبودی سرهای له شده در آنها دیده شود.
آزادی با اشاره به یکی از آثار این نمایشگاه که گیاه زنده همراه آن دیده می‌شود گفت: گیاهی را می‌بینیم که از لابه‌لای آهن‌های زنگ‌زده و سرهای انسان بیرون آمده و نشان‌دهنده آن است که هر چند انسان در حال نابود کردن طبیعت برای دستیابی به منافع خود است، اما طبیعت قدرتمندتر است و راه خود را ادامه می‌دهد.
او با اشاره به تابلوهای نقش برجسته‌ای که بر روی دیوار گالری وجود دارد گفت: معمولاً در خانه‌های قدیمی با میز کوچکی در کنار دیوار مواجه می‌شویم که قاب‌های عکسی از اعضای خانواده روی آن است و بر روی دیوار نیز عکس‌هایی از مراحل مختلف زندگی این افراد دیده می‌شود. کار من هم الهام گرفته از این موضوع است و یک خانواده بزرگ بشری را نشان دادم که همه له شده و دفرمه شده‌اند. این اثر چیدمانی از یک خانواده امروزی است.
آزادی ادامه داد: همان‌طور که نویسنده کلمات را تبدیل به نوشته می‌کند، من هم زمانی که ایده‌ای به ذهنم می‌رسد با زبانی که به آن مسلط هستم آن را بیان می‌کنم. شاید بعضی از کلمات و مفاهیم را نتوان به زبان آورد اما با حجم‌ها می‌توانم آن را مطرح کنم. پس از ارائه این مجسمه‌ها مخاطبی که آنها را می‌بیند می‌تواند برداشت‌های خود را در مورد آن اظهار کند و نظراتی که آنها می‌دهند به کانسپت کارم اضافه می‌شود. این تعامل بین مخاطب و هنرمند با توجه به درکی که از کارم شده است و حتی درکی که آنها از زندگی خود دارند ایجاد می‌شود. وقتی واکنش‌ها و احساسات مخاطبان در مقابل آثارم را می‌بینم متوجه می‌شوم که کارم موفق بوده و توانسته آنچه می‌خواهم را به آنها منتقل کند.
منبع:هنرآنلاین