تجسمی‌آنلاین : مجید احمدی: کرونا این مهمان ناخوانده که جامعه بشری را در بهت و حیرت فرو برده است، در ایران بیش از هرجای دیگری زحمت ایجاد کرده است. در زمان نگارش این مطلب ایران رتبه سوم میزان مرگ و میر بر اثر کروناویروس را در دنیا به خود اختصاص داده است. مقوله فاصله‌گذاری اجتماعی با شکست رویرو شده و دولت نیز گویا وضعیت را به حال خود رها کرده است.
در این وانفسای اوج‌گیری مجدد کرونا ولی یک مرکز و یک مدیریت گویا گوشش به هیچ چیز بدهکار نیست، مرکزی که نام عریض و طویلی را یدک می‌کشد ولی مدیریت ضعیف آن فقط و فقط به فکر چیزهای دیگری است.
گالری‌های هنری اماکنی خصوصی هستند که خود با تدابیر خود معمولا به مقوله بهداشت و جلوگیری از شبوع این ویروس منحوس همت کرده‌اند ولی نمی‌شود که نمی‌شود. از ظواهر امر اینگونه پسداست که روزهای جمعه و در گالری‌گردی‌ها نمی‌توان از تماس‌ها و برخوردها جلوگیری کرد.
آنچه که به بیرون درز کرده و عکس‌هایی که برای این ادعا نیز در ذیل این یادداشت آمده است، فاصله‌گذاری‌ها در گالری‌های معمولا کوچک که برای دیدن یک اثر مجبورید کنار یکدیگر باستید، چیزی جز خواب و خیال نیست.
وزارت بهداشت به یک کافه که نهایت دو یا سه نفر کنار هم می‌نشینند ایراد گرفته و آنها را ملزم به بستن کرده است و جالب اینکه این قشر هم کافه‌ها را بسته و رعایت کرده‌اند ولی وزارت ارشاد و یکی از مدیرانش یعنی مظفری که داعیه فرهیختگی دارد گویا فقط به فکر آماردهی برای کارهایی است که اتفاقا دیگران انجام می‌دهند ولی همین نمایشگاه‌ها می‌توانند مراکزی باشند برای شیوع این ویروس منحوس و زشت.
اما مرکز تجسمی و مدیریت این مرکز یعنی مظفری که با روی کارآمدنش قلب تپنده تجسمی کشور یعنی موزه هنرهای معاصر تهران را به راحتی نزدیک به سه سال است بسته، راهی برای بستن گالری‌ها در پیش نگرفته و بنا به دلایلی هم قصد این کار را ندارد. به هر صورت وی باید برای آخر سال یک بیلان به مدیر بادستی خود که یار گرمابه و گلستانش است ( معاون هنری ارشاد که هیچوقت مشخص نشد که وی دیپلم دارد یا لیسانس)، بدهد که در این بیلان هر نمایشگاه برای وی یک عدد برای بالابردن آن است.