تجسمی‌آنلاین: مجید احمدی: در دوران کرونا با بسته شدن درهای گالری‌ها, اکثر ارگانهای هنری شروع به فعالیت در فضای مجازی کرده‌اند, از جمله این فعالیت‌ها برگزاری نمایشگاه بوده‌است. نمایشگاه‌هایی که مزایا و معایبی با خود به همراه داشته که در بیشتر مواقع خوشبختانه خوب پیشرفته و در مواردی متاسفانه حس انزجار را به مخاطب القا می‌کند. به طور کلی اثر هنری از حالتی برخوردار است‌که مخاطب در فضای مجازی خیلی متوجه کیفیت و قدرت موجود در آن نخواهد شد از این رو برگزاری اینگونه فراخوان‌های هنری و نمایشگاه‌ها در فضای مجازی کاری نادرست و بیهوده خواهدبود.
چندی پیش به تاریخ 10 خرداد 1399 در اینستاگرام نمایشگاهی مجازی برگزار شد که اسم و لوگوی انجمن هنرهای تجسمی استان تهران را باخود به دوش می‌کشید. این رویداد با عنوان "نمایشگاه مجازی هنرمندان آماتور و پیشرفته" همکاری بین انجمن هنرهای تجسمی استان تهران و گروه هنری رنگیلا صورت گرفته‌است. مدیر انجمن "احمد رویایی" در اینستاگرام خود نوشته‌است‌که بیشتر این شرکت کنندگان همان نقاشانی هستند که کارهایشان در فراخوان اسفندگان رد و مورد قبول داوران نقاشی قرار نگرفته‌بود و این هنرمندان آثارشان بیشتر پیرو مکتب کمال‌الملک است. با این تفاسیر چطور امکان دارد کارهایی که مردود اعلام گردیده در غالب یک نمایشگاه در بیاید؟ آیا این آثار از اصالت هنری برخوردار هستند؟ با توجه به این اتفاقات, چطور امکان دارد که در ازای شرکت از هنرمندان مبالغی دریافت گردد؟
بیشتر آثاری که در این نمایشگاه مجازی به نمایش درآمده به اصطلاح امروز بازاری خطاب می‌شود و فاقد اصالت و زیرساختهای بصری, آکادمیک دنیای تجسمی بوده و نمی توان آن ها را پیرو سبک و مکبتی خاص دانست. اگر مخاطب این نمایشگاه مجازی تاریخ هنر ایران را مطالعه کرده باشد متوجه می‌شود این آثار دنبال‌رو مکتب کمال‌الملک نیستند و از مبانی هنرهای تجسمی ضعیفی برخوردارند. از دیگر مسائل نادرست که حتما باید به آن اشاره کرد دریافت ورودی از شرکت کنندگان این نمایشگاه است‌که برای خیلی از اشخاصی که قصد شرکت در آن را داشتند چالش برانگیز بود. این استفاده‌ی ابزاری که توسط گروه هنری رنگیلا و مدیریت انجمن انجام شده‌است پیامدهای ناخوشایندی باخود به همراه داشته‌است تا آنجاکه لوگوی انجمن هنرهای تجسمی استان تهران و نحوه فعالیت آن در چند سال اخیر زیر سوال رفت.
شنیده‌‌ها حاکی از این است که نمایشگاه برگزار شده بدون اطلاع دیگر اعضای هیئت مدیره برگزارشده و همکاری با گروه رنگیلا مورد تایید انجمن نبوده است. از این رو اعضای هیئت مدیره شدیدا با این استفاده ابزاری از لوگوی انجمن و نحوه برگزاری و انتخاب آثار مخالفت خود را اعلام کردند و درپی آن مدیریت انجمن مورد بازخواست جدی و مخالفت شدید اعضای هیئت مدیره انجمن هنرهای تجسمی استان تهران قرار گرفت.
این قبیل اتفاقات در جامعه تجسمی امروز به وفور دیده‌می‌شود که با بهره گیری از اسم و موارد دیگر بی اصالت هایی با اصالت می شوند. درواقع مشکل از آنجایی شروع می شود که آثار هنری بدون کارشناسی توسط کارشناسان مربوطه هنری و با پرداخت مبالغ زیاد به عنوان ورودی چه در فضای مجازی و چه خارج از آن به نمایشگاه ها راه پیدا می کنند.