به گزارش تجسمی آنلاین، نمایشگاه حجم‌های کیوان بیرانوند با نام "کولبر" در آرت‌سنتر باغ برپاست. بیرانوند درباره شکل‌گیری این مجموعه گفت: در طول تاریخ و جغرافیاهای مختلف همیشه دیده‌ایم که امکانات برای همه مردم دنیا به شکلی مساوی تقسیم نشده و این بی‌عدالتی در همه ادوار و جوامع مختلف وجود دارد. خود من زمانی که در شهرستان بودم هر هفته به تهران می‌آمدم تا در محضر استاد تناولی آموزش ببینم. این کار بسیار سخت و خسته‌کننده بود و گاهی اوقات ناامیدی بر من غالب می‌شد اما تنها دلگرمی من داشتن استاد عزیزی مانند تناولی بود که به من انرژی مضاعف می‌داد و همیشه مرا تشویق می‌کرد.
بیرانوند ادامه داد: اولین ایده مجسمه کولبر، انسانی بود که به جبر تاریخ و جغرافیا، یعنی مکانی که در آن به دنیا آمده بود و زمانی که باید در آن زندگی می‌کرد، محکوم شده بود. شاید اگر من در محلی دیگر یا زمان دیگری بودم می‌توانستم پیشرفت کاری بهتری داشته باشم. ولی من در این زمان و مکان محکوم به زندگی بودم، پس مجسمه‌ای از خود را با ریسمانی بر دست‌وپا و اسیر در زمان و مکان ساختم.
این مجسمه‌ساز افزود: سختی‌ها و تلاش برای رسیدن به خواسته‌هایم باعث شد در مقطعی از زمان ناامید شوم اما همان ناامیدی دریچه‌ای برای ساخت مجموعه جدیدم شد. با کمی توجه به جامعه متوجه شدم خیلی از مردم در شرایط سخت‌تری به سر می‌برند. مردمانی که برای سیر کردن شکم خود و خانواده‌شان در قبال مبلغی ناچیز مجبورند جان خود را به خطر انداخته و مسافتی سخت و طولانی را بر بلندای زاگرس با کوله باری سنگین و در شرایطی بسیار سخت بپیمایند. بنابراین سختی‌های خود را در قبال این مردمان شریف قابل‌ذکر ندیدم و به نمایش سختی‌های زندگی این قشر از جامعه پرداختم.
بیرانوند افزود: خیلی از دوستان مجموعه جدیدم را تلخ و ناامیدکننده می‌دانند. کارهای من شاید به دلیل موضوعی که انتخاب می‌کنم تلخ باشد ولی حس نامیدی را القا نمی‌کنند. کولبران در سخت‌ترین شرایط می‌جنگند و برای زندگی تلاش می‌کنند. این امید است که آنان را به این تلاش سخت وا‌می‌دارد. پس آثارم بیشتر از آنکه ناامیدی را القا کنند، امید و تلاش برای زندگی را القا می‌کنند. من جزئی از این جامعه هستم و از سختی هم وطنانم متأثر می‌شوم. هنرم چیزی جدای از من، دغدغه‌هایم و جامعه‌ام نیست.
او با بیان اینکه دغدغه این روزهایش، سخت‌ترین تلاش در مردم زحمت‌کش کردستان بود، ادامه داد: موضوع پایان‌نامه کارشناسی ارشد من بررسی هنر کاسیان (مفرغ‌های لرستان) و مقایسه آن با آثار برانکوزی بود. مجموعه‌های قبلی‌ام نیز تحت تأثیر آثار برانکوزی و مفرغ‌های لرستان شکل گرفت که بیشتر بر محور فرمگرایی، استیلیزه و ساده کردن فرم‌ها بود. آثار جدیدم نیز از نظر فرمی و بصری تحت تأثیر مجموعه‌های قبلی، ولی با مضامین اجتماعی بود. در این مجموعه سعی من بر آن بود که به یک بیان و شیوه شخصی در ساده کردن و دفرماسیون فرم‌ها برسم.
بیرانوند درباره متریال به کار رفته در این آثار گفت: تقریبا با همه مواد کار کرده‌ام و شناخت کافی از مواد و متریال موجود دارم. اما برنز به دلیل قابلیت‌ها و جذابیت‌های زیادی که دارد یکی از متریال‌هایی است که بیشتر مورد علاقه مجسمه‌سازان است. این فلز در واکنش با اسیدهای مختلف به رنگ‌ها و بافت‌های مختلفی در می‌آید و به همین دلیل برای نشان دادن روزگار سیاه کنونی به نظرم این ماده بهتر از متریال‌های دیگر این حس را به بیننده انتقال می‌داد.
نمایشگاه حجم‌های کیوان بیرانوند تا اول بهمن در آرت‌سنتر باغ به نشانی فرمانیه، بلوار اندرزگو، انتهای خیابان سلیمی شمالی، شماره 147، باغ انجمن خوشنویسان برگزار می‌شود.
منبع:هنرآنلاین