به گزارش تجسمی آنلاین، طرح موضوع لغو معافیت مالی از کلیه فعالیت‌های هنری که حوزه‌هایی همانند هنرهای تجسمی، موسیقی، تئاتر و سینما را دربرمی‌گیرد، تضاد میان دو رویکرد را در عرصه فرهنگ و هنر پُررنگ‌تر کرده است.
برخی بر این باورند که فعالیت‌های هنری همچون برگزاری حراج‌های هنری، کنسرت‌های پاپ و تئاترهای مجلل و بزرگ آنقدر درآمدزایی دارد که پرداخت مالیات را به امری الزامی تبدیل کند؛ و در مقابل عده‌ای دیگر بر این باورند که این ویژگی شامل تمام فعالیت‌های هنری نمی‌شود و تصویب طرح لغو معافیت مالی صدمات بعضاً جبران‌ناپذیری را به بخش آسیب‌پذیر هنر وارد می‌کند.
در این میان گالری‌داران از جمله صنف‌هایی هستند که واکنشی صریح به این موضوع نشان دادند و با انتشار بیانیه‌ای اعتراض خود را اعلام و در بخشی از بیانیه خود این پرسش را مطرح کردند که «آیا تنظیم‌کنندگان چنین لوایحی نمی‌دانند که گالری‌ها و اندک نهادهای اقتصادی هنر طی این سال‌ها با خون دل و صرف هزینه‌های بسیار و بدون اندکی توقع از حمایت دولتی تنها به قوه‌ی عشق و ایمان به فرهنگ ایرانی ـ اسلامی چرخ هنرآفرینی را گردانده‌اند و سهم مهمی در اشتغال‌زایی و رونق اقتصادی و فرهنگی در کشور داشته‌اند؟»
اما نقطه ابهام آلود در این میان نقش مرکز هنرهای تجسمی وزارت ارشاد است که با چارت اداری عریض و طویل و مصرف کردن بودجه دولتی ماهیت وجودیش برای چه بوده و در این میان چه نقشی ایفا گر خواهد بود.
دو مدیر گالری‌های «طراحان آزاد» و «شلمان» این پرسش را مطرح کرده است که تصویب طرح لغو معافیت مالیاتی از کلیه فعالیت‌های هنری چه تاثیری بر فعالیت آنها در عرصه هنرهای تجسمی به دنبال دارد.
رزیتا شرف‌جهان، مدیر گالری «طراحان آزاد» در این زمینه، اظهار می‌کند: در حال حاضر در بخش‌های غیرتجاری گالری‌ها در مضیقه هستند؛ به عنوان مثال ممکن است برخی از هنرمندان آثاری را تولید کنند که قابل خرید و فروش نیست و آنچنان در بازار هنر جایگاهی ندارند، اما برای ما بخش مهمی است چون تجربی است و می‌تواند به خلق آثار جدید و نوین کمک کند.
او ادامه می‌دهد: این در حالی است که با توجه به شرایط موجود، عدم حمایت دفتر هنرهای تجسمی و کمبود نهادهایی که بتوانند هزینه‌های تولید این نوع آثار را پوشش بدهند، ما با کمبودی مواجه هستیم. در این میان طبیعتا اگر لغو معافیت مالیاتی هم اضافه شود، گالری‌ها مجبور می‌شوند توجه کمتری به این دست از آثار نشان دهند و برای جبران کمبود درآمد، بیشتر آثاری را به نمایش بگذارند که درآمدهای مالی داشته باشند که قطعا تاثیرات مخربی را به دنبال دارد.
این مدیر گالری خاطرنشان می‌کند: شاید الان یک دهه است که تجارت هنر داریم و اگر مبالغ زیادی در این حوزه تبادل می‌شود طبیعی است که مالیات هنر باید شامل آنها بشود؛ اما باید برای این موضوع سقفی گذاشته شود. به عنوان مثال باید به این نکته توجه شود که برخی از گالری‌ها صرفا روی تجارت هنر تمرکز دارند و برخی از گالری‌ها هم به جنبه‌های هنری نیز اهمیت می‌دهند؛ بنابراین باید در این قانون توضیحاتی داده شود و تفاوت میان انواع فعالیت‌های هنری روشن و بر اساس آن این قانون اعمال شود.
همچنین سید علی مزارعی، مدیر گالری «شلمان» نیز بر این باور است که «خرید و فروش‌هایی که در عرصه هنرهای تجسمی و حراجی‌ها صورت می‌گیرد باعث شده که این نگاه ایجاد شود که این عرصه پُر از پول است؛ این در حالی است که همیشه اولین رکودها، در عرصه فرهنگ و هنر خودش را نشان می‌دهد.
او یادآور می‌شود: در سال‌های اخیر بسیاری از همکاران، گالری تاسیس می‌کنند اما به دلیل اینکه درآمد کافی ندارند و نمی‌توانند خرج و مخارشان را تامین کنند، تعطیل می‌کنند. مسلم است که اگر طرح لغو معافیت مالیاتی از فعالیت‌های هنری اجرایی شود، مشکلات این صنف نیز بیشتر می‌شود و در نتیجه احتمال تعطیلی گالری‌ها نیز بیشتر می‌شود.
مزارعی درباره شرایط فروش نمایشگاه‌های هنری نیز توضیح می‌دهد: وضعیت فروش چندان خوب نیست و خریداران و مجموعه‌دارانی که جدیدا وارد این عرصه شده‌اند دنبال کارهای امضادار هستند که هم می‌دانند قیمت آنها بالا است و هم اینکه می‌توانند آنها را راحت‌تر بفروشند.