تجسمی آنلاین: پُتک‌پُرتره عنوان نمایشگاهی‌است که در آن صبحت از ناگفته‌های درون شخصیتی به میان می‌آید. در واقع مخاطب به هنگام ورود با مجموعه‌ایی مواجه می‌شود که در آن سبک‌های هنری مختلفی همچون اکسپرسیونیست، سورئالیست و انتزاعی در قلمرویی ماورایی در حرکت هستند.
در این نمایشگاه گروهی چیدمان و نورپردازی به شکلی صورت گرفته است تا به مخاطب برای درک زیرساخت اجرایی مجموعه کمک شایانی کند. درواقع مخاطب فرصت نگاه و دریافت آنچه هنرمند به آن پرداخته است را دارد.
به عبارتی رنگ‌های در هم تنیده صحبت از زیرساخت روانشناسانه‌ایی می‌کند که به لایه‌های خودآگاه و ناخودآگاه باز می‌گردد. با توجه به رویکرد روانشناسانه موجود در آثار مخاطب در وهله نخست به یاد گفته‌ها و سخنان زیگموند فروید، کارل گوستاو یونگ و ژاک لکان در خصوص آنچه که تاثیرگذاری درونی هنرمند بر ماهیت بصری اثر است، خواهد افتاد.
از طرفی اشاره به چشم و نگاه خیره ژاک لکان دارد و در آثاری که سرهای حیوانات با چشم های انسانی معنایی متفاوت پیدا کرده‌اند بیش از پیش خودنمایی می‌کند و از سویی در دیگر آثار مجموعه حضور خطوط بصری و ضربه قلم‌های هیجان انگیز رنگی از اعتراضی صحبت می‌کند که یک خود درگیری درون شخصیتی قلمداد می‌شود و با دیدن نقاشی‌ها در چهره مخاطب واکنش‌های متفاوتی نمایان می‌شود.
این بخش دیداری گاهی همزادپنداری ناخودآگاه به حساب می‌آید. از سویی دیگر زیگموند فروید اولین شخصی بود که به ضمیر ناخودآگاه و تاثیرات آن بر خودآگاهی پرداخت و این اتفاق مورد استقبال هنرمندان سورئالیست قرار گرفت و در پی آن هنرمندان به خلق آثاری کاملا درون شخصیتی پرداختند که امروزه تاثیرات آن را می‌توان در آثار بسیاری از هنرمندان شاهد بود.
ناگفته نماند که هم زمان با فروید کارل گوستاو یونگ نیز به این مورد پرداخته است و بر این باور بود که هنر و نقاشی کلامی فراتر از سخن گفتن در خود دارد و کلماتی که بازگو کردن آن‌ها دشوار است را می‌توان با ضربات قلم و رنگ به خوبی بیان کرد.
از این رو مخاطب در نمایشگاه " پُتکِ پرتره " به این وجه از تاثیرگذاری دیدگاه روانشناسانه خواهد رسید و از بُعدی دیگر به پردازش زیرساخت‌های فکری و عنصرهای بصری و وجودی موجود می‌پردازد.
در استیتمنت نمایشگاه به قلم شروین کندری آمده‌است: پرتره‌های ضربه خورده‌ایی که اشاره به لایه‌های درون شخصیتی دارند. ناخودآگاهی که روزی پا در قلمرو خودآگاهی می‌گذارد و واژه‌ها مفهوم بصری پیدا می‌کند.
در واقع اینجا هنرمند است که نقش بسزایی در آفرینش و برقراری ارتباط با یک دنیای واقعی و گاهی فرا واقعی دارد.
آنچه پُتکِ پرتره خطاب می‌شود بازتابی از تعاملات انسان با دنیای پیرامون‌اش است‌که خوشی‌ها و ناخوشی‌هایی به‌همراه دارد.
رخدادهایی که می‌تواند درونی یا برونی باشد و این ریزش‌ها و تغییر ماهیت‌های بصری است‌که زمانی در قالب سبک‌های هنری دسته‌بندی می‌شد و امروز نوعی توان‌مندی روحی نام می‌گیرد و حاصل آن، برون ریزی و نمایش عواطف و احساساتی است که در مجموعه " پُتکِ پرتره " در آثار هنرمندان مشاهده می‌شود.
با توجه به آنچه در استیتمنت آمده‌است مخاطب متوجه آن خواهد شد که در مجموعه پیش‌رو عواطف و احساسات نقش بسزایی دارد و تا آنجایی پیش می‌رود که در بعضی آثار یک برون ریزی مالیخولیایی بروز می کند و مخاطب را با یک تبعیدگاه بصری مواجه می‌کند و در ادامه مخاطب با آثاری لطیف و روحی مواجه می‌شود که با بهره‌گیری از خطوط و گاهی سطوح و لکه های رنگی اکسپرسیونیستی دستخوش تغییرات بصری می‌شود و ابهاماتی را با خود به همراه دارد.
این نوع دیدگاه و رویکرد اجرایی در آثار انتزاعی و سورئالیستی حاضر در نمایشگاه به شکل و فرمی دیگر خودنمایی می‌کند و تا آنجا پیش می‌رود که مخاطب را به دنیایی دیگر سوق می‌دهد.
دنیایی سرشار از رمز و رموزهایی ماورایی و درون شخصیتی، آنچه که در نوع خودش غم و شادی، ترس و تنگنا معنا می‌شود.
نمایشگاه گروهی پُتک پرتره به کیوریتوری " هانی نجم " و حضور هنرمندانی چون فریبا دارابی منش، شروین‌کندری، معصوم‌یاری، مهفام بهرامی، شقایق‌کندری، محمد رستمی، مجتبی رستمی، زهرا کریمی والا و الهام سالک در گالری ابتدا به آدرس: دزاشیب، خیابان فرمانیه، کوچه مهدی‌زاده، نبش دوازدهم، پلاک ۵۸ از تاریخ ۹ شهریور۱۴۰۳ تا ۱۶ شهریور ۱۴۰۳ برگزار است.