تجسمی آنلاین: شروین‌کندری:به تعریفی دیگر ایلمه در مجموعه به نمایش در آمده در گالری شیرین به رخدادهایی در گذشته اشاره می‌کند و هنرمند آن را به شکل گره‌ایی معنا کرده‌است که افراد همیشه با یاد آن درگیر هستند.
لیلا حسین‌پور متولد سال ۱۳۶۳ در کرج است. او نقاشی را در دانشگاه آزاد واحد تهران شرق گذرانده است.
حسین پوراز ۹ سالگی متوجه استعدادش در نقاشی شد و از سال ۱۳۸۰ به صورت جدی آن را دنبال کرد. در سن ۱۷ سالگی در آزمون پرسش مهر شرکت کرد و مقام سوم کشوری را بدست آورد. او پس از اتمام دانشگاه تدریس را در موسسه‌های نقاشی آغاز کرد.
جدیدترین مجموعه لیلا حسن پور با عنوان " ایلمه " در گالری شیرین به نمایش در آمده‌است که هنرمند در ۸ سال اخیر روی این فرش به صورت جدی کار کرده‌است.
در نمایشگاه لیلا حسن پور آثار پیشِ‌رو فضایی را ایجاد می‌کند تا مخاطب سیر و سفری در تاریخ فرش‌بافی ایرانی داشته باشد.
فرش ایرانی یکی از ارزشمندترین هنرهای جهان به حساب می‌آید. بر اساس دست نوشته‌های باقی مانده از کتب چینی زمان ساسانیان فرش اولین بار در ایران بافته‌شده‌است.
دلیل این اتفاق وجود آب و هوای مختلف و مواد اولیه مثل پنبه، پشم و ابریشم در ایران بوده؛ از این رو تنوع طرح و نقش در فرش‌های ایرانی بسیار زیاد است.
در نمایشگاه ایلمه نیز مخاطب به هنگام ورود با آثاری مواجه می‌شود که تلفیق نقاشی و فرش را باهم دارند خصوصا فرش‌هایی که ریشه آنها به تبریز باز می‌گردد.
فرش‌های تبریز از پرزهای کمتری نسبت به دیگر فرش‌های ایرانی برخوردار است و هنرمند این دو فضا، نقاشی و فرش دست بافت را به نحوی باهم تلفیق کرده است که مخاطب در وهله نخست احساس می‌کند فقط فرش بر روی بوم چسبانده شده است یا کل اثر یک نقاشی است، اما وقتی نزدیکتر می‌شود متوجه تلفیق این دو هنر باهم خواهد شد.
بیشتر طرح‌های بکار برده شده در آثار نقوش اسلیمی، طرح گل فرنگ، طرح شاه‌عباسی، افشان و تلفیقی بوده‌است.
لیلا حسین پور با ازبین بردن تاروپود ها و در بعضی آثار نمایش پوسیدگی آن به این مورد اشاره می‌کند که بعضی از خاطرات تا آنجا که شخص از این دنیا برود با او همراه هستند.
با نگاهی عمیق تر هنرمند در دیگر آثار تنهایی و خلوتی را به نمایش می‌گذارد تا به مخاطب حس روزهایی که می‌توان به خوشی یا ناخوشی از آن یاد کرد را در خود القا کند.
بازدیدکنندگان در بعضی آثار با فیگور یک خانم مواجه می‌شوند که در عمق بافت و تاروپود آثار قرار دارد و وجود آن در مرکزیت اثر اشاره به حضور خود هنرمند و خاطراتی است‌که با این قبیل فرش‌ها از کودکی تا الان داشته‌است. در کارهایی حضور فیگور کمرنگ‌تر است و به فضا که نشانگر تاروپود فرش است بیشتر پرداخته شده، به گونه‌ایی که صحبت از اهمیت فرش دست بافت ایرانی در خانه‌ها را به میان می‌آورد.
با تعمق در آثار مخاطب با عکس این اتفاق مواجه خواهد شد که مفهومی انتزاعی تر به خود گرفته‌است و فقط یاد و خاطراتش در شخص مانده همانطور که مخاطب می‌تواند در کار ارغوان ببیند. اتاقی خالی از هرگونه وسایل و فقط در گوشه‌ایی از آن فیگوری وجود دارد که با نقوش هندسی کار شده‌است و بیانگر گفته‌هایی است که پیشتر به‌آن اشاره شد.
فرش و فیگور دو شخصیت اصلی آثار لیلا حسین‌پور هستند که زبانی روایت گونه دارند. روایتی از گذشته‌دور و آنچه‌که این روزها از آن به عنوان غم و شادی یا خاطرات تلخ و شیرین یاد می‌شود.
در واقع هنرمند بستری روایی را در تاروپودهای فرش بوجود آورده‌است که روایتگر آن المان های موجود در نقاشی و ساخت و سازه های رنگی پیش آمده توسط ضرب قلم است.
مخاطب وقتی از بعدی دیگر به آثار نگاه می‌کند متوجه این خواهد شد که این مجموعه بی شباهت به نگرش و نوع دید آثار هنرمند آذربایجانی فائق احمد نیست و نمی‌توان منکر آن شد.
در واقع هردو دست به ایجاد تغییرات در ماهیت ظاهری فرش زده‌اند و از این رو شباهت‌هایی به هم دارند. از طرفی دیگر یک دیدگاه نوستالژی در بستر پیدایش آثار وجود دارد که به گذشته‌ایی دور و خاطرات کودکی باز می‌گردد.
خاطراتی که برای حسن‌پور غم و شادی معنا گرفت و برای احمد زایش و شکل گیری دید هنری‌اش به حساب آمد. از لحاظ تکنیکی تاروپود های کمرنگ شده یا از هم باز شده مجموعه ایلمه به نوع نگاه و روش اجرایی فائق احمد بسیار نزدیک است. با این تفاوت که حسین پور در کنار ایجاد یک فضای سورئال نگاه کاملا رئالیستی به مجموعه داشته و فائق احمد علاوه بر نگاه سورئالیستی ساختارشکنی پیش می‌آورد که فرش کارایی اولیه خود را از دست می‌دهد و معنای جدیدی در هنر به خود می‌گیرد. در کل هر دو سعی در ایجاد یک هنری جدید از بستری قدیمی داشته‌اند.
نمایشگاه انفرادی نقاشی‌های لیلا حسین‌پور با عنوان "ایلمه" از تاریخ ۱ تیرماه ۱۴۰۳ تا تاریخ ۱۳ تیر ۱۴۰۳ در گالری شیرین به آدرس: تهران، خیابان سنایی، خیابان سیزدهم، پلاک ۵ برگزار است.