تجسمی آنلاین:شروین‌کندری: زهرا قیاسی درسال ۱۳۶۰در ارومیه متولد شد. او فارغ‎التحصیل کارشناسی مهندسی کامپیوتر سخت‌افزار از دانشگاه علم و صنعت تهران و کارشناسی ارشد مدیریت اجرایی از دانشگاه علم و صنعت تهران است. او فعالیت حرفه‌ای خود را در زمینه‎ی هنرهای تجسمی از سال ۱۳۸۹ آغاز کرد که البته پیش از آن چندین دوره‌ی آزاد هنری را گذرانده بود. تا کنون بیش از چند نمایشگاه انفرادی در ایران و چین و آثار او در بیش‌از 30 نمایشگاه گروهی شرکت‌داشته، همچنین آثار او درسال 2021 در آرت‌فر ترکیه و سوئد نیز حضور داشته‌است.

این نوع نگاه از آنجا شکل می‌گیرد که در بخش ‌هایی از دنیای کهکشانی هنرمند حضور زیستی مشابه با زیستگاه خودش وجود دارد و چه بسا این زیستگاه ساخته دست هنرمند یا بشر امروزی است‌که تکنولوژی در آن تاثیر بسزایی داشته و آن‌ را به تصویر می‌کشد.

در تایید این مطلب بخشی از آنچه در مورد این نمایشگاه با عنوان استیتمنت گفته شده را بررسی می کنیم.

  "آنجاکه خورشید از غرب طلوع و در شرق غروب می‌کند" 

در استیمتمنت این نمایشگاه آمده است: دیده تماشای نورهای رنگی در پس پلک بسته را فسفن می‌گویند. با این عنوان برای مجموعه حاضر در پی ترسیم چشم‌اندازهای غریب و گاه ناممکن در سیاره‌ایی دوردست بوده‌ام که قواعد زیست طبیعی در آن طبق میل درونی سوژه تغییر یافته‌است.

می‌توان در نظر داشت که هنرمند اشاره به یک پارادوکس معنایی و وارونگی بصری دارد. پارادوکس پیش‌آمده از آنجایی مورد اهمیت قرار می‌گیرد که با دیدن این مجموعه یک حس تعلیق و معلق بودن در فضا به مخاطب القا می‌شود و با روش اجرایی که رنگ‌روغن روی بوم است به آن می‌افزاید. 

در واقع این حس تعلیق بین بودن‌ها و نبودن‌هایی‌است که مخاطب با آن همزاد پنداری می‌کند و به‌دنبال دریچه‌ایی برای گریز از آن است. از طرفی در دیگر آثار این مجموعه هنرمند با درایت و نگاهی از پیش تعیین شده دریچه‌هایی ماورایی ایجادکرده‌است که گاه روزنه‌ایی برای دستیابی به جهانی بهتر محسوب می‌شود و در مواردی برای بعضی از مخاطبین آثارش راه گریزی برای فرار از آنچه که جهان ذهنی شخص نام می‌گیرد است.

نمایشگاه نقاشی‌های زهرا قیاسی نمادگر فضای سورئالیستی‌است‌که ناخواسته مخاطب را به‌یاد فضاهای معلق موجود در آثار رنه مگریت می‌اندازد.

 خصوصا زمانی که دریچه‌ها به عنوان یک راه ماورایی در اثر برای ورود به دنیای دیگر نقش آفرینی می‌کنند. با این تفاوت که اینجا دریچه‌ها از دل کوه‌ها و سنگ‌ها بیرون آمده و در آثار رنه مگریت عموما در یک قاب یا شومینه، پنجره و یا یک بوم نقاشی روی سه‌پایه خودنمایی می‌کند. 

مخاطب با مواجه شدن با آثار این مجموعه وراد یک همگام سازی روحی به وجود آمده ‌می شود که در مداقه بیشتر با حاله‌هایی از دود روبرو می‌شود که به‌شکل دود قطار در حال حرکت است. این اتفاق بصری از طرفی می‌تواند برگرفته از فضای ذهنی رنه مگریت در اثر قطار درحال حرکت ( زمان مبهوت ) باشد و از سویی دیگر بیانگر حرکت به سمت بی نهایت است. 

این المان های بصری را به طور کلی می توان متاثر از روش رنه مگریت دانست.

My secret crush (secret Crush), 2023, oil on canvas, 120*180

 
برای درک بهتر آنچه در مجموعه فُسفِن به نمایش در آمده و مطالبی که تا اینجا بیان شده‌است به تحلیل اثر فوق پرداخته‌می‌شود. 

با توجه به رویکرد سورئالیستی موجود در اثر فوق مخاطب می‌تواند هر بخش از آن را با نگرش و بینش خود مورد بررسی و تحلیل قرار دهد. بررسی از آنجایی شکل می‌گیرد که همه‌ی عناصر موجود در این نقاشی دوپهلو هستند و از ایهام تفسیری و بیانی برخوردارند. 

به عبارتی دیگر مخاطب در مواجه با اثر فوق در وهله نخست یک برکه ‌آب به همراه بیشه‌زار موجود را خواهد دید که خرگوشی از دریچه ایی به شکل زندگی انسانی به آن ورود پیدا می‌کند. زمانی‌که کمی عمیق‌تر به آن نگاه می‌شود در قسمت چپ تصویر گویی ریل قطاری وجود دارد و هنرمند با نمایش دود حاصل و موجود در اثر اشاره به سرعت و حرکت کرده‌است. 

قیاسی دراین بخش از تصویر بیش از پیش به جنبش و سبک سورئالیست‌ها می‌پردازد و چرایی آن از آنجا مشخص می‌شود که " سورئالیسم همیشه در مورد عزیمت است تا رسیدن. یعنی همیشه به دنبال راه‌های خروج از آنچه هست می‌گردد تا یافتن آنچه هست" و اگر این مطلب مبنای اصلی و ذهنی هنرمند برای خلق اثر در نظر گرفته شود، بدون شک مخاطب با یک حرکت بی‌پایان روبرو است که مقصدی نامعلوم دارد.

 رفت و آمدی که به‌شکل ورود و خروج مفهومی دیگر را به خود اختصاص می‌دهد. در بخش دیگر انعکاس علف‌زار بر روی آبی که افتاده است اشاره به یک همانندسازی و تشابه وجودی در بُعدی دیگر دارد. بُعدی کاملا ماورایی که صحبت از جهانی موازی می‌کند. جهانی ماورای آنچه پیرامون انسان می‌گذرد و در این مجموعه با کهکشانی یا سیاره‌ای دیگر از آن یاد می‌شود.

نمایشگاه نقاشی زهرا قیاسی با عنوان فُسفِن از تاریخ ۱ تیرماه ۱۴۰۳ تا تاریخ ۲۲ تیرماه ۱۴۰۳ در گالری باوان به آدرس: تهران، خیابان مطهری، خیابان لارستان، خیابان عبده، پلاک ۷ برگزار است.