به گزارش تجسمی آنلاین، رابینز با قطعاتی همچون تلویزیون ،آب گرمکن و .... آثار هنری خود را خلق می کند و تا کنون به در نمایشگاه های بین المللی زیادی شرکت داشته است.  

نانسی رابینز مجسمه‌ساز و هنرمند اینستالیشن آمریکایی است. آثار مجسمه‌سازی او عمدتاً از چیدمان‌های شکوفه‌دار از اشیاء سفت و سخت بزرگ مانند تلویزیون، لوازم کوچک، تریلرهای کمپینگ و ساختمانی، بخاری‌های آب گرم، تشک‌ها، قطعات هواپیما، قایق‌های پارویی، کایاک، کانو، تخته موج‌سواری و سایر اشیاء تشکیل شده‌اند. آثاری مانند Big Edge در CityCenter در لاس وگاس شامل بیش از ۲۰۰ کشتی قایق است. 

اثری از وی در گالری هنری آلبرایت ناکس در بوفالو وجود دارد که شامل ۶۶ قایق آلومینیومی است و تا ارتفاع ۳۰ فوت افزایش می یابد.

رابینز در کالج عمدتاً با خاک رس کار می کرد و مجسمه هایی شبیه ایگلو از گل، بتن و کاه خلق می کرد. او از کارهای پیتر وولکوس و رابرت آرنسون الهام گرفت.

روبینز از ماندگاری مشخص سرامیک ها با جدا کردن مداوم مجسمه ها اجتناب کرد و کار خود را به داخل سطل لغزنده یا دوباره به ضایعات خام برگرداند. قطعه لغزش گلی او در سال ۱۹۷۴، بوم مازاد ارتش و فنجان های استفاده شده از دستگاه قهوه، مواد پیدا شده را با خاک رس مرطوب ترکیب کرد. فقط تا زمانی دوام داشت که خاک رس خیس بماند. ایجاد مجموعه‌های نامحتمل او با اضافه کردن ریزه‌های بیشتر و یافتن مواد در کارش رشد کرد.

پس از کالج، رابینز کلاس های شبانه را در سیتی کالج سانفرانسیسکو تدریس کرد و فروشگاه های محلی Goodwill and Salvation Army را در سانفرانسیسکو، جایی که در آن زمان زندگی می کرد، جمع آوری کرد و نزدیک به ۳۰۰ دستگاه تلویزیون را به قیمت ۲۵ تا ۵۰ سنت جمع آوری کرد. در سال ۱۹۷۷ او به مدت یک سال در دانشگاه ویرجینیا کامنولث تدریس کرد و در آنجا شروع به کار با لوازم دست دوم کرد.

روبینز در سال ۱۹۸۰ به طور خصوصی مأمور ایجاد اولین نصب عمومی خود شد. Big Bil-Bred یک اثر هنری بحث برانگیز بود که در یک نظرسنجی رادیویی به عنوان "زشت ترین مجسمه در شیکاگو" انتخاب شد. 

این نصب که از وسایل دور ریخته شده مختلف ساخته شده بود، به ارتفاع چهل و سه فوت در خارج از مرکز خرید Cermak Plaza در Berwyn، ایلینویز بود. بلافاصله پس از آن، به رابینز برای نصب عمومی دیگری پیشنهاد شد. 

در سال ۱۹۸۲، پروژه واشنگتن برای آثار هنری بودجه Rubins's Worlds Apart را تامین کرد،  یک تاسیسات موقت با ارتفاع ۴۵ فوت متشکل از وسایل متروکه، بتن و میلگرد فولادی. کار او مشرف به آزادراه Whitehurst، بلوک‌هایی از ساختمان واترگیت در واشنگتن دی‌سی بود و دوباره باعث بحث و جدل شد. مجسمه به محض انقضای مجوز از بین رفت. در حالی که رابینز در واشنگتن بود توسط هنرمند چارلز ری برای تدریس در UCLA تماس گرفته شد و در آنجا با کریس باردن آشنا شد.

رابینز شاید بیشتر برای ساخت مجسمه هایی از قطعات هواپیمای نجات یافته، مانند نصب در سال ۱۹۹۵ برای موزه هنر مدرن نیویورک، شناخته شده است. 

ین قطعه تقریباً ۱۰۰۰۰ پوند وزن داشت. از اواسط دهه ۱۹۸۰، او به طور منظم از قطعات رها شده هواپیما در کار خود استفاده کرده بود. تماس او برای قطعات هواپیما بیل هافمن در صحرای موهاوی بود. برای دوام، او آلومینیوم، فایبرگلاس و کامپوزیت ها را به جای چوب انتخاب کرد. روبینز با همسرش کریس باردن در پروژه‌های متعددی همکاری کرد، از جمله اینستالیشن به نام یادبودی از گذشته و آینده در نمایشگاه‌های معاصر لس آنجلس (LACE) در سال ۱۹۸۷.