به گزارش تجسمی آنلاین، وَنسان وَن گوگ یا فینسِنت ویلم فان خوخ در استان برابانت شمالی هلند، نزدیک مرز بلژیک در خانواده‌ای سطح متوسط به بالا به دنیا آمد، پدر و پدربزرگش کشیش بودند و سه‌ تا از عموهایش دلال آثار نقاشی. او جوانی خود را به عنوان دلال آثار هنری گذراند و بعد از تدریس در آیل‌ورث و رامس گیت انگلستان به لاهه، لندن و پاریس مسافرت کرد.

او در جوانی عمیقاً مذهبی بود و آرزو داشت کشیش شود. از ۱۸۷۹ به عنوان مُبلغ مسیحی در میان کارگران زغال سنگ در بلژیک فعالیت کرد و در آنجا شروع به کشیدن طرح‌هایی از مردم محلی نمود.

ونسان ون گوگ فعالیت هنری خود را به عنوان طراح و نقاش از سال ۱۸۸۰ و در سن ۲۷ سالگی شروع کرد و در ۱۸۸۵ اولین تابلو مهم خود «سیب‌زمینی‌خورها» را کشید. در مارس ۱۸۸۶ به پاریس رفته و با دریافتگری فرانسوی آشنا شد. آشنایی وی با جنبش‌های دریافتگری و نودریافتگری در پاریس پیشرفت هنری او را سرعت بخشید.

ون گوگ در طول زندگی ۳۷ ساله خود تنها یک تابلو با نام «تاکستان سرخ» را فروخت و کارهایش درست پس از مرگ او مورد توجه بسیار قرار گرفت. او که بیش تر هنرمندی خودآموز بود، بیش از ۲۰۰۰ نقاشی رنگ و روغن، طراحی، آبرنگ و ... خلق کرد و تمام آثارش را در ۱۰ سال آخر عمر خویش آفرید و برخی از مشهورترین آن‌ها را در ۲ سال پایانی عمرش کشید.

ون گوگ شیفته نقاشی از مردم طبقهٔ کارگر مانند تابلوی سیب‌زمینی‌خورها، کافه‌های شبانه مانند تراس کافه در شب، مناظر طبیعی فرانسه، گل‌های آفتابگردان، شب پر ستاره و خودنگاره بود. وی در اواخر عمر به شدت از بیماری روانی و فشار روحی رنج می‌برد و به اعتقاد اکثریت همین موضوع به خودکشی او منجر شد.

در ۲۹ ژوئیه ۱۸۹۰ در سن ۳۷ سالگی در شهر اور سور آواز در فرانسه در اثر شلیک گلوله به شکمش زخمی شد و روز بعد در مهمان‌سرای رَوو درگذشت. ونسان آخرین احساسش را به برادر خود، که قبل از مرگش بر بالین وی آمده بود، این‌گونه بیان کرد: «غم برای همیشه باقی خواهد ماند».

تابلو شب پر ستاره
ون گوگ تابلو شب پر ستاره را در سال ۱۸۸۹ میلادی حدودا یک سال قبل از خودکشی اش دربیمارستانی روانی در سن-رمی-دو-پروانس واقع در روستای سنت پل فرانسه خلق کرد.

شب پر ستاره، یکی از معروف ترین آثار ونسان ون گوگ است که هنوز هم بسیاری در نقاشی از آن الگو می گیرند. آسمان در شب پوشیده شده با ابرهایی چرخان و ستارگانی فروزان که طرح های چرخشی و دوار دور ستارگان به گونه ای است که همچون موج دیده می شوند و به رنگ های سفید و زرد روشن کشیده شده اند، در سمت راست ماه به چشم می خورد و در سمت چپ درخت بلندی توجه را به خودش جلب می کند. در پایین خط افق و در زیر تپه، شهر کوچک و آرامی قرار دارد که در آن برجی بلند و خانه هایی کوچک با پنجره‌های روشن به چشم میخورد.

رنگ های شفاف و جذاب، چرخش های دوست داشتنی قلم مو و سبک خاص نقاشی از ویژگی های جالب توجه تابلو «شب پر ستاره» است.

ون گوگ درباره الهام کشیدن تابلو شب پر ستاره این گونه به برادرش می نویسد:امروز صبح تا طلوع آفتاب، مناظر بیرون را از پنجره به نظاره نشستم، چیزی نبود جز ستاره های صبحگاهی که بسیار درشت به نظر می رسیدند.

ابعاد این تابلوی رنگ روغن حدود ۷۳ × ۹۲ سانتی متراست و در حال حاضر موزه هنرهای مدرن نیویورک نگهداری می شود.